شما

عمریست نمازم را،هر شب غلط خواندم
در فکر تو بودی و جز تو را خدا خواندم
هی به سجده می رفتم،در خیال من بودی
قبله اشتباهی بود،من تو را خطا خواندم
قبله ام تو بودی که،من طواف تو کردم
زین پس دو چشمت را،کعبه خدا خواندم
در قنوت خود ذکری،با نام تو می گفتم
خیرست دعایی که، در ان تو را خواندم
رفتی و دعایم را، رفتنت که باطل کرد
همچنان غریبی که، من اشنا خواندم
دور شدی از من، دل کندی و رفتی تو
انقدر ز من دوری، که تو را شما خواندم