حسادت

به نام یگانه نگارنده‌ی دیوان آفرینش

نکاتی دستوری پیرامون زمان ردیف فعلی، در شعر جاری:

در پنجره‌ی سبز جاری، خارج از مقوله‌هایی؛ چون: وزن، قالب، محتوا‌ و آرایه‌های ادبی، تصمیم دارم تنها، اندکی پیرامون زمان افعال موجود در ردیف پست جاری و نیز چند نکته‌ی نگارشی بنویسم؛ امید که این مختصر، مفید باشد!

_ نخست باید بگویم: طرز نگارش افعالی؛ مانند: «می‌کنم» و «می‌شوم» به گونه‌ای که داخل گیومه می‌بینید، صحیح است و در پست جاری اشتباه تایپ شده‌است.

_ مجموع قافیه و ردیف در شعر جاری، فعل مرکب است؛ (قافیه جزء اسمی فعل مرکب قرار گرفته است.) به صیغه‌ی اول شخص مفرد و به زمان‌هایی که ذیلا می‌خوانید:
✨ حسادت می‌کنم: مضارع اخباری.
✨ رعایت می‌کنم: مضارع اخباری.
✨ دارم عادت می‌کنم: مضارع مستمر (ملموس).
✨ زیارت می‌کنم: مضارع اخباری.
✨ سلامت می‌کنم: مضارع اخباری.
(البته «سلام می‌کنم» فعل مرکب و مضارع اخباری است؛ در این‌جا حرف اضافه‌ی «به» حذف شده و متمم به شکل ضمیر متصل، به جزء اسمی فعل مرکب چسبیده است؛ در واقع این‌گونه بوده است: به تو سلام می‌کنم)


با توجه به آنچه گذشت، در بخش قافیه و ردیف‌ شعر جاری، دو زمان را می‌بینیم:
۱_ مضارع اخباری.
۲_ مضارع مستمر (مضارع ملموس).



۱_ مضارع اخباری:

الف_چگونگی ساخت فعل مضارع اخباری:
فعل مضارع اخباری با آمدن «می» بر سر «بن مضارع» + پیوستن شناسه‌های فعل به آن‌ها ساخته می­‌شود:
می + بن مضارع + یکی از شناسه‌های فعل َم، ی، َد، یم، ید، َند)؛ مانند:
می + خوان + یکی از شناسه‌های فعل= می‌خوانم، می‌خوانی، می‌خوانَد، می‌خوانیم، می‌خوانید. می‌خوانند.

ب_ کاربرد فعل مضارع اخباری:
فعل مضارع اخباری یا حال اخباری، از انجام کاری در زمان حال یا آینده‌­ای نزدیک خبر می‌دهد و به‌واسطه‌ی آمدن «می» استمراری‌­ساز بر سر بن مضارع، دوره­‌ای از زمان را نشان می‌دهد که از حال شروع می‌شود و به آینده می‌رسد.


۲_ مضارع مستمر (مضارع ملموس):

الف_ چگونگی ساخت فعل مضارع مستمر (مضارع ملموس):
نکته:
می‌دانیم که: با پیوستن شناسه‌ها به «بن ماضی» فعل ماضی ساده شکل می‌گیرد و نیز با پیوستن شناسه‌ها به «بن مضارع» فعل مضارع ساده ساخته می‌شود.
و اما فعل مضارع مستمر از جمله فعل‌هایی است، که با «فعل کمکی» ساخته می‌شود. 
هرگاه مضارع ساده‌ از فعل کمکی «داشتن» (همراه با شناسه‌های آن) کنار یک فعل مضارع اخباری بیاید، فعل مضارع مستمر (مضارع ملموس) ساخته می‌شود؛ مانند:
دارم می‌نویسم، داری می‌نویسی، دارد می‌نویسد، داریم می‌نویسیم، دارید می‌نویسید، دارند می‌نویسند.

ب_ کاربرد فعل مضارع مستمر (مضارع ملموس):
فعل مضارع مستمر، وقوع فعل در لحظه‌ی اکنون را می‌رساند؛ به عبارتی دیگر، انجام کاری، در ثانیه‌هایی که در حال گذشتن هستند را بازگو می‌کند.


زیاده‌گویی نمی‌کنم و پرداختن به دیگر افعال پست جاری را به استادان سایت وامی‌گذارم و با یک نکته‌ی کوتاه نگارشی دیگر، مطلب را به پایان می‌رسانم:

امروزه در فضای مجازی گاهی می‌بینیم که برخی از اشخاص، به جای نقش‌نمای اضافه، به اشتباه از (ه) استفاده می‌کنند؛ مثلا در پست جاری نیز در عبارتِ: «دوری از تو دوریه...» این‌گونه کاربرد نادرست مشهود است و باید نوشته می‌شد: «دوری از تو دوریِ...»
امید که دوستان بزرگوار مخصوصا در سایت‌های ادبی به این مهم نیز بیشتر توجّه بفرمایند و اشعارشان را با نوشتار درست، پیشکش به جامعه‌ی ادبیات بفرمایند.

شاعرانه‌هایتان ماندگار

سلام دوستان
با اجازه تیک نقد و میزنم که نابیون نظرشون و بگن



من به بعضی چهره‌ها چون زود عادت می‌کنم

پیش‌شان سر بر نمی‌آرم، رعایت می‌کنم

هم‌چنان‌که برگ خشکیده نماند بر درخت

مایه‌ی رنج تو باشم رفع زحمت می‌کنم

این دهان باز و چشم بی‌تحرک را ببخش

آن‌قدر جذابیت داری که حیرت می‌کنم

کم اگر با دوستانم می‌نشینم جرم توست

هر کسی را دوست دارم در تو رؤیت می‌کنم

فکر کردی چیست موزون می‌کند شعر مرا؟

در قدم برداشتن‌های تو دقت می‌کنم

یک سلامم را اگر پاسخ بگویی می‌روم

لذتش را با تمام شهر قسمت می‌کنم

ترک افیونی شبیه تو اگرچه مشکل است

روی دوش دیگران یک روز ترکت می‌کنم

توی دنیا هم نشد برزخ که پیدا کردمت

می‌نشینم تا قیامت با تو صحبت می‌کنم

کاظم بهمنی

بنظرم ارسالی شما بیش از حد شبیه این شعر آقای بهمنی هست
یا توارد اتفاق افتاده؟؟؟

توارد:توارد در شعر این است که دو شاعر بدون اینکه از هم تأثیر پذیرفته باشند و از شعر هم اطلاع داشته باشند یک مصراع یا یک بیت شبیه هم بسرایند.
توارد را در لغت به معنای «رسیدن دو نفر با یکدیگر در یک جای و از یک سرچشمه آب گرفتن» است

نظر شما چیه دوستان؟؟؟