کُد

خدا می‌خواد ما بنده‌هاش نمی‌خوایم..😎
وااالا به خودااا😌

زیبا بود

در‌ودبرشما
کوتاه ولی زیباوپرمعنابود

درود بر شما جناب شیخی گرامی
زیبا سرودید

درود جناب شیخی
موفق باشید

درودبرشما زیبابود 💐💐🌹🌹🌹🌹🌹🌹💐💐
❤️❤️❤️❤️🪷🪷🪷🪷🪷
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁
🪴🪴🪴
🏵🏵
💟

با سلام وارادت
شاعر گرامی
درودفراوان برشما

درود بر شما

💐💐🌹🌹🌹🌹🌹🌹💐💐
❤️❤️❤️❤️🪷🪷🪷🪷🪷
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁
🪴🪴🪴
🏵🏵
💟

درود بیکران جناب شیخی
خیییلیزیباست

گمان دارم
اِتود دارد

درود جناب شیخی گرامی
1ـ این شعر در واقع دو بیت است که نه بر وزن رباعی است و نه بر وزن متداول دوبیتی. وزن هر مصراع تکرار چهاربارۀ مفاعیلن است...
2ـ از این که بگذریم، چه اشکالی دارد که همین شعر را مثل دوبیتی یا رباعی بنویسیم؟ اینطور:
دگر کار هم نشد دارد، شجاعت جای خود دارد
کسی از درد می‌گوید که غم در کالبُد دارد
الا ای اشکِ در دیده الا ای مشکِ خشکیده
خدا وقتی نمی‌خواهد چه حاجاتی به کُد دارد.

به گمان بنده این صورت شسته‌رفته‌تر و جالب‌توجّه‌تر است.
3ـ وزن شعر درست است مگر در مصراع اوّل، که در رکن اوّل اضافه هجا داریم. وارد جزئیات نمی‌شوم؛ مثلاً اگر (بدون توجّه به تفاوت معنی) گفته می‌شد:
دگر کارم (مفاعیلن) / نشد دارد (مفاعیلن) / شجاعت جا (مفاعیلن) یِ خود دارد (مفاعیلن)،
آن لغزش اندکِ وزنی رفع می‌شد.
چنانچه می‌خواهید که شعر موزون بسرایید، به نظر می‌رسد که لازم است برای اشراف به وزن کمی کوشش کنید.
4ـ در مصراع پایانی، از لحاظ معنی /حاجت/ بیشتر با «کد» تناسب دارد تا «حاجات».
5ـ چنانچه در نوشتن، فاصلۀ کلمات و نیم‌فاصله‌ها را رعایت کنید، خیلی در ذهن خواننده مؤثر است.

قلمتان روزبروز نویساتر