روح آشفته

گاهی منتظر در رنگ چشمانش وحالت نگاهش
کسی خاکستر را در شعله های آتش چشمانش میپاشید
کسی کنار گلهای نیلوفر ، شرم زیبای دخترانه اش را بر من میدوخت
کسی در اضطراب عجیب آسمان آغوش
دستان مرا درکشاکش آفتاب تنها می گذاشت

درودبرشما استادبزرگوار
بسیارزیبابود

درود استاد عزیز
بسیار زیبا و دلنشین بود
"کسی از دوردست خورشیدرا از آفتاب جدا کرد"

درود بر شما جناب آزاد بخت

قلمتان نویسا

درود
احسنت

درودیان برشما استاد عزیزم جناب آزادبخت عزیز بسیار زیبا بود احسن برشما مثل همیشه پرمفهوم بود احسنت برشما لذت بردم ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️
❤️❤️
❤️🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️
❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️
❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️
❤️❤️
❤️

سلام
آفتاب جدا از شمس روح آشفته در اشک
تصعید اشک و به عیوق بر شدن
چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب
مهرم به جان رسید و به عیوق بر شدم
گفت بگو راز شهادت چیست گفت اشک

درودتان شاعر ارجمند جناب ازاد بخت بزرگوار🪴🌺🌾🌸🌷🌷🙏🙏👏👏🌲🍀

بسیار زیبا،دلنشین،دلکش،فنی،افرینها بزرگوار،شاعرانگیتان مستدام،زنده باشید به مهر🤞💐🌹🥀🌺🌷🌷🌸💮💮💐💐💐💐🌻🌼🍂🍁🍁🍂🌾🌱🌿🌿🍃☘️🍀🪴🌵🌳🌳🌲🌲👏👏👏🙏🙏🤞🌻🤞🌻🌻🤞🤞🤞

سلام و درود فراوان و احسنت.
زیبا بود.

درود بر شما استاد گرامی
بسیار زیبا و دلنشین سرودید

سلام و درود استاد بزرگوار
بسیار زیبا بود...👌🌹
لذت بردم از رقص قلمتان استاد💐💐💐
عالی بود...دستمریزاد👌🦋

شاد و تندرست باشید✨

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
استادگرامی

ای که شعرهایت ‌قشنگ
خواندن دارد
وه چه قدر خواندن آن
شنیدن دارد
ماندگار است همه شعر و ساز ت
چون حرف دل است
تپیدن دارد

🍃🏵🍃
درود
شاد و پیروز باشید.
🍃🏵🍃

با سلام و عرض ادب حضور استاد گرانقدرم محمدرضا آزادبخت

((فرض کن تا آفتاب قدمی خواب در چشم من است))

تا آفتاب : می تواند بیانگر وضعیت تاریک لحظه اکنون باشد. تاریکی می تواند نمایانگر شب باشد و رابطه شب با خواب واضح است. ((تا)) غایت را می رسند هدف آفتاب است، اشاره و نگاه ما سمت آفتاب است

خواب ایهام دارد و می تواند معنای رویا نیز باشد
آفتاب نیز می تواند بیانگر آرمان یا آرزو باشد و یا قهرمان داستان. آفتاب هم می تواند خود شاعر باشد. یعنی شاعر به دنبال خودش بگردد یا به دنبال این باشد که ببیند کجا جامانده است. یا از رفتن خودش بگوید. یا از اینکه خودش خودش را تنها گذاشته است. یا جایی خودش را جا گذاشته است.
تا آفتاب خواب به چشمان من نرفته است
تا آفتاب طلوع کند خسته ام و کمی خوابم می آید
ظهور قدم برای خواب جانبخشی، تجسم سازی برای خواب.

((تا آسمان آغوش هنوز بی کشاکش تنهاست))
تصاویر همراه با ظرافت اندیشی، درک و احساس بسیار بالا است. چرا ظرافت اندیشی و احساس؟ نگاه کردن به آسمان خود به خود ذوق زدگی ایجاد می کند و انسان دوست دارم آغوش باز کند و چه بسا بال بگشاید و پرواز کند. اما این آسمان انگار هوای پرواز ندارد چرا چون تنهایی غالب است چون جای خالی آفتاب احساس می شود
این شعر نمادین است. آسمان، آفتاب، آغوش، خواب

عبور خورشید گاهی آفتاب جای دیگر خواهد رفت : این تصویر که خورشید حرکت می کند و در نتیجه آفتاب و سایه نیز حرکت می کند. این تصویر را ما هر روز می بینیم اما آنچه مرا به عمق فرو می برد استفاده ی معنایی از این تصویر است. وقتی قهرمان داستانت آفتاب باشد رفتنش و جای خالی اش بسیار مهم می شود آنوقت عبور خورشید هم می شود.

گاهی بی تفاوت آنقدر در یک سوال تکرار میشوم : شعر اساساً امری عجیب و غریب نیست در لحظه لحظه زندگی ما شعر رخ می دهد. وقتی نگاه ما به لحظه های زندگی مان همراه با درک باشد. تکرار شدن در یک سوال، گیر کردن در یک لحظه، حواس انسان یکجای دیگر بودن، بی تفاوت بودن نسبت به آنچه در پیرامون اتفاق می افتد نشانه ی بی تفاوتی نیست بلکه گیر کردن احساس در یکجای دیگر است. تکرار شدن در خود بسیار زیباست. انگار از عشق می گویند با ما

درود استاد ازادبخت گرامی
عالی بود دست‌مریزاد

سلام و عرض ادب خدمت جناب استاد آزاد بخت بسیار عالی قلم زدید پاینده باشید