آتش یار

ما را چه آتش است در بر تو
که بسوزیم و بسازیم و بتازیم بر تو
چشم داریم که ما را بنوازی به نیاز
سر ما را به سر لطف بخاری به نیاز
سر ما خاک رهت باد، که شاید روزی
به امیدی که برآید شب تاریک فراق
دیده ما ز تو روشن شود و روز وصال
گر تو صد بار جفا بر دل ما خواهی کرد
بر جان خسته ، تن ما را تو کنی شکر و مال
در سر زلف تو کردم، دل و دین و دل و دین
ای خوش آن دم که تو را بینم و آن هر دو محال
تا خیال رخ تو بر همه کس کرد گذر
هم به خاک در تو در همه کس کرد نزول
از لبت، کز می نوشین تو هر دم نوشد
هم طربناک شود‌گر همه تریاق حلال
در جهان گر نبود نام و نشانت به جهان
کم‌ترین چیزی ازین نیست میان تو و مال ؟
گر عراقی ز غمت نالهٔ زاری نکند
خوش بود ، یار و دریغا که ندارد ز تو نالهُ یار🤗