مرا در بیابان رها کرده‌ای

درود استاد بزرگوار
ممنون و سپاس از لطف شما

درودها خدمت شما گرامی

درووووود بر شما
ممنون که منو مورد محبت قرار میدید
خب اینی که میگید بر میگرده به ذات قالب آزاد. در قالب آزاد فضا صمیمی تره چون به زبان روزمره نزدیک تره. من خودم از اولین روزی که اولین مصرع رو نوشتم تا حالا دارم تلاش می کنم تا زبان اشعار سبک کلاسیکم رو به زبان روزمره نزدیک تر کنم تا صمیمیت قالب آزاد رو هم به قالب های کلاسیک وارد کنم.
به نظر من باید به همه سبک ها و قالب ها بها داد، چون قالب آزاد ادامه همون قالب های کلاسیکه (قالب نیمایی پل بین قالب کلاسیک عروضی و قالب سپید هجایی عه). پایه گذاران سبک های جدید هنری و حتی دانشمندان همیشه به اصول و مبانی هنر و علوم قدیم آشنا بودند، اون قدر که پیکاسو نقاشی های رئال زیادی کشیده و حتی نیما هم رباعی های بسیاری سروده. انیشتن نظریه نسبیت رو با اصلاح نظریه فیزیک کلاسیک کشف کرد، چون کاملا بر اون مسلط بود.
ما در معماری باید ۶ واحد تئوری برای آشنایی با معماری قدیم و معاصر پاس کنیم دلیلش هم اینه که بتونیم راه خودمون رو پیدا کنیم تا هم ببینیم استعداد خودمون چیه و هم این که مخاطب چی می پسنده. در مورد شعر هم همینه. حالا دست بر روزگار من هم در کلاسیک استعداد دارم هم در قالب آزاد برای همین هیچ وقت این یکی رو فدای اون یکی نمیکنم. اصلا چند وقتیه که غزل ننوشتم دلم گرفته (دلیلش رو هم در روزهای آینده میفهمید )
بازم ممنون

موفق باشید
اما بازم میگم استعداد شما در نیمایی و سپید فراتر از کلاسیک
دیگه خوددانی

برای شما هم که شده در قالب آزاد بیشتر می نویسم

درودها خدمت شما گرامی
ممنون از لطف نظرتان

درودها
ممنون از لطفتان

درودهای دوباره، برای دفعات بعد تلاش خودم را می‌کنم

درودهای فراوان
ممنون از مهرتان