دل است!

آنچه در سینه نهان است،
دل است،
آنی که چونان فصل خزان است،
دل است،
آنچه از چشمه ی چشمم شده جاری،
که در این کنج خیالم شده چون سنگ صبوری،
دل است،
آنچه گفتم که ننالد،
نزند حرف و نگوید سخنی،
بزند مهر سکوتی به زبانش،
دل است،
آنچه کو هر دم از غصه سراید،
آنکه هر آینه جانش به لب آید،
دل است،
چه بگویم که تن زخمیِ دل، آفت جان است،
ز چه نالم که همین زخم و فغان،
آواز دل انگیز دل است!