لذت بندگی

 

       بنام خدای مهربانم

گاهی دور میشوم از فاصله ای که میان من و خدایم افتاده
و گاهی به انتهای نزدیکی ها نزدیک میشوم 
ولی نمیدانم چرا هرگز به نزدیک ترین نزدیکی های پیشینم باز نمی گردم
گاهی گمان میکنم این فاصله ها دلیلش قوی تر شدنم باشد
آری باید به نقطه ی اوجِ خودشناسی ها دست بیابم و بر خود نهیب دهم که در دنیا مددرسانی جز خدا و خودم را نخواهم یافت 
خدایی که نعمت بر من تمام داشت و بر پیکره نحیف من قدرتی اهورایی بخشید تا در ناملایماتی خارج از حد تصور ایستادگی کرده و خم به ابرو نیاورده تا دشمن شاد نگردم شاید گمان برده شود منظور از دشمن دشمنی از قالبِ انسان باشد ولی نه چنین نیست منظور از دشمن همان دشمن آشکارای پنهانی یعنی ابلیسِ ملعون است که دورادور ایستاده تا شاهد ضعف من باشد و بر منی که خداوند از نفس خود در وجودم دمیده ریشخند بزند و گمان برد که از پا افتاده ام و شاید در واپسین لحظات دم از ناسپاسی از مهربان خدای خویش خواهم زد و بر خود و تقدیر خود دشنام خواهم بست که مرا به ورطه های نومیدی کشانده ولیکن من فرصت چنین شادی هایی را به آن شیطان بدطینت نخواهم داد تا کامش از عجز من شیرین گردد
چرا که خداوندم به من نعمت عقل و خرد و دانایی بخشیده تا در سخت ترین لحظات به این نیرو و منشاء آن چنگ برده و خود را نجات دهم همانا هیچ تقدیری برای انسان رقم نخواهد خورد مگر انسان خود باعثش باشد و بی گمان شاید برخی تقدیر ها هم آزمونی باشد برای سنجش بندگی تا خلوص انسانی را در وانفسای زندگی به مَنَصه ی ظهور برساند تا به او آمادگی حضور ببخشاید حضور در برابر او که حیات و ممات انسانی به ید قدرتِ اوست و چه زیباست لحظات زیبای خالص شدن احساس میکنی از ناحیه ی یک مهربانِ بسیار رئوف همواره تحت نظارت هستی و در تمام مسیرِ گذار از این سختی ها همواره او نگاهبان توست پس ترس و دلهره هرگز بر وجودت راه نخواهد یافت و ایمان به بودنش همواره تو را استوار نگاه میدارد و گاهأ خودِ خدا هم به خود می گوید این بنده از آنچه در ضمیرش نهادینه کرده بودم نیز خارق العاده تر شده«  فَتَبارکَ اللّهُ أَحسَنُ الخالقین » شایسته ی چنین لحظه ای خواهد بود که قلبِ خدایت را به سمت خویش بربایی و چه چیز از این زیباتر و دل انگیز تر خواهد بود 
سپاسگزارم از تو ای مهربان خدای خوبم که همواره اجازه ی صفا بردن از حضورت را به کام ِ دلمان می چشانی
امید که این صفای دل همواره قرین لحظه های ناب بندگی مان باشد تا در سایه سارِ آرامش بندگی را به اکمال خود رسانده و از ثانیه ثانیه های بندگی کمال لذت را برده و همواره سپاسگزار ربِ خویش باشیم که به ما فرصتی از جنس بندگی بخشید
آمین یا رب العالمین