وزن : فاعـــــلاتن فاعــــــلاتن فاعــــــلاتن فاعــــلن
هر چه گفتـــم من به باران بر چـــه میباری نبــــــار
مرده را هـــرگـــز نگـــردانـــد دهـــان شـــیریـــن انار
دشت و جنگل شد که خاکستر ز آتش ، نیست سود
کشـــتزاران از نمـــک خشکــــیده گشــــته شورهزار
آتــــشِ تاریـــک شب ســــوزانده گلـــها و درخــــت
نیســت خورشـــیدی به دلها گشـــته عالـــم سوگوار
دشـــت ، آباد وگلســــتان نیست دیگــــر ، شد خزان
خاطــــرات و عطــــر گلـــــها را نوشــــتم بر مــزار
همچـــنان بارید و شد شـــورابهای دشـــت و کویر
در سکـــوتی او من به گفــــتا نمیبیـــــنی غبــــار
آنقَـــــدَر بارم که تا آلـــــوده شــــویـــم از لــــــجن
خــــاک را پاکـــــش کنــــم تا گل بیــــاید بر دیــار
قطرهها با هم شود رودی ، بشــــوید شـــــورهزار
دشتــــها سرســــبز و گلــــزاران شود چون نوبهار
گر شــود دنیا لـــجن ، خورشــید و مه گردد نهان
سیــــل پاکان پاک سازد شـــهر و دشت و کوهسار
راویا تو قــــطرهای با قــــطرهها ســــیلاب شــــو
تا بشــــوید ســـــــیل باران از نمکها کشـــــتزار
بسیار زیبا و پر معنی بود