آتش عشق

سلام و عرض ادب جناب یگانه عزیز و بزرگوار
اشعارتان را همچون خودتان دوست دارم.
آفرین بر شما و طبع جوشانتان.
اما اگر اجازه دهید در محضرتان کمی درس پس دهم.

استفاده از «ها» در غزل به عنوان قافیه فقط یک بار مجاز است و اگر تکرار گردد، قافیه دچار مشکل تکرار می گردد.

مصراع:
سوختن را من بیاد شمع شبها داده ام
ایهام زیبایی دارد. یک معنا این است که « من به یاد(مانند) شمع شبها سوختم»؛ معنای دیگر این است که « من سوختن را به شمع شبها آموختم»
البته اگر معنای اول را برداشت کنیم، آنگاه «سوختن را داده ام» مشکل آفرین است.
اگر معنای دوم را برداشت کنیم، آنگاه وجه صحیح این است که بگوییم «سوختن را به شمع شبها یاد داده ام» و «به یاد داده ام» صحیح به نظر نمی رسد.
شاید با اندک عنایتی، بتوان این بیت را اعتلا بخشید.

واج آرایی زیبایی را در بیت سوم شاهد هستیم. تکرار واج های «نون»، «الف» در هر دو مصراع و تکرار واج «میم» در مصراع دوم بسیار زیباست.

تلمیح به کار رفته در بیت چهارم که با تشبیه و استعاره و در نهایت ایهامِ تناسب(«شیرین» در مصراع دوم) همراه گردیده است، بیتی درخشان را رقم زده است.

چنین هنرنمایی هایی در سراسر این غزل دلنشین وجود دارد که اگر بخواهم به هر یک اشاره کند، طول این پیام از زمین تا ثریا می شود

لذت بردم از این شعر زیبا