غمخانه

سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا بنویسم

شعری پیش رو داریم از شاعری با استعداد سرکارخانم کوثر سخی زاده که چند خطی در خصوص آن خواهم نوشت

🔵 از لحاظ ساختار قالب شعر غزل است
♦️بین پرانتز عرض کنم دوستان عزیز هنگام ارسال شعر حتما قالب را انتخاب کنند چون سایت به صورت پیش فرض روی غزل تنظیم شده و گاها این امر فراموش میگردد♦️
شعر با وزن
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
(رمل مثمن محذوف) گفته شده و شاعر تا جایی که دیدم به درستی تمام هم شعرش را روی وزن سروده و هم از اختیارات وزنی و زبانی در این بحر بهره برده است.
یک ایراد کوچک بر این شاعر در ابتدای امر بگیرم و آن عدم اعراب گذاری و عدم استفاده از علائم نگارشی است که خوانش برای مخاطب مشکل گردیده است.

🔵محتوای شعر و ساختار

✔️شاعر جوانی است مستعد و شعری سروده بسیار زیبا از نظر محتوا و به روز بودن زبان، استفاده از ابزار و کلمات دم دستی
ولی با وصل و هنر نمایی کامل که تبدیل شده به یک شعر فاخر
و این سخن ثابت شده که با کلمات عادی هم میتوان مفاهیم زیبا سرود و نیازی به استفاده از کلمات و لغات آنچنانی نیست که حتی در چندین هزار بیت بزرگانی مثل فردوسی یک بار هم استفاده نشده است.

✔️ شعر با مطلع زیبایی شروع میشود
مطلعی که پر است از تصاویر بکر مانند سواری کردن غم با شب و یا زاری کردن قرص های خواب، تصاویر پسا مدرنی که هذیان نوشته و چیستان نیست، آرایه ی متصل بین دومصرع حسن تعلیل است، دیگر آرایه هایی از قبیل مراعات النظیر شب با قرص خواب و غم با ناله همچنین صنایعی مانند تشخیص و تشبیه درست استفاده شده است.

✔️در بیت دوم که دست کمی از بیت اول به لحاظ زیبایی ندارد تکرار دوباره ی باد در مصرع دوم از ظرافت شعر کاسته است ای کاش شاعر به جای تکرار آن، مصرع را جور دیگر جفت و جور می‌کرد البته به زعم من باد در مصرع اول اگر نمی آمد و به جای آن کلمه ی شاد استفاده می‌شد هم شاعر از تله ی حشو فرار می‌کرد و هم شعریت شعر جان بیشتری می گرفت

پرده ی بی حوصله از فرط بازی های شاد
توله های باد را هم (بارداری) می کند


داریوش آشوری در تعریف زبان شعر نوشته است: «زبان، بازگویی چگونگی حضور اشیاء و پدیده ها در جهان و تلاشی در جهت بیان معانی چیزهاست.»
زبان شعر سرکار خانم سخی زاده زبان اشیا است زبانی که در ادبیات ما نمونه های فراوانی از آنها وجود دارد و به نوعی بیشتر در ژانرهای داستانی خصوصا داستان کودک و نوجوان کاربرد دارد.
شاعر با ارتباط آفرینی میان پدیدهای عینی و ذهنی در این شعر به تراکم معنایی قابل قبولی دست پیدا کرده است اما می‌توانست عمق بیشتری به پدیده ها دهد و شعر را لایه مند تر از این هم بسراید تا لذت کشف مخاطب دوچندان شود

✔️ تشبیه فوق العاده زمان به بمب و رنج بشر از گذشت زمان های بی خودی باز نقطه ی قوتی برای شاعر است اما در بیت چهارم به یک باره با تکرار عبارت آن طرف از بار زیبا شناختی
غزل کاسته است اما در عوض این گاف شاعرانه،
بیت چهارم به شدت لایه مند است
پنکه ی دیواری فرسوده با چرخشی که بالانس نیست حالت تهوع دارد همچنین صدای چرخشی که به خاطر عدم روغن کاری از پنکه به گوش می‌رسد و تشبیه به سوگواری شده
من مخاطب را به وجد می آورد و باید برای کوثر سخی زاده برای این بیت ایستاده کف زد

✔️ در بیت پنجم باز تشبیه زیباست اما شاعر با این همه زیبایی که در جفت و جور کردن تصاویر بکر ما را عادت داده
ناگهان در بیت ششم آب سردی را بر سرمان می‌ریزد و ما را از خواب خوش و لذت بخشی که در شعر داشتیم بیرون می آورد
تصویر بیت ششم دستمالی شده و تکراری است حیف است با این همه زد و خوردهای چالش برانگیز یکباره ذهن با معادله ی حل شده روبرو شود، بارها گفته ام یکی از شاخصه های شعر پسامدرن، چند لایه بودن مصاریع است که در این بیت شاعر تنبلی کرده است.

✔️ ابیات آخرین باز خوب هستند و قابل قبول
فقط مصرع آخر ضعف تالیف دارد و میشد بهتر از آن نوشت و سرود



درکل شعری زیبا بود و عالی که نمره ی قبولی در بین اشعار خوب را دریافت می‌کند


سپاس از شاعر مستعد این شعر بابت ارسال آن

ایام عزت مستدام

سید هادی محمدی