دلم لرزید

دلم لرزید وقتی آمدی در چارچوب در
نگاهم در نگاه توگره خورد و تو خندیدی 
و من با اضطراب و شرم خندیدم
گره دادی دودستم را به دستانت 
به سمت آسمان بردی مرا انگار رؤیا بود
هنوز آن لحظه ها در پیش چشمم‌ 
می شود تکرار 
تو را می بینم ای رویای شیرین ،نازنین دلدار
درون جام آیینه،کنار هاله ایاز نور
تو از شال سر خورشید بر چیدی گلی از نور
میان زلف من آن را نهان کردی
چه راحت عشق پروردی 
برایم مثل یک سروی رها ،آزاد 
نمیدانم چرا هرگز نگشتم لحظه ای آزرده خاطر از نگاه تو 
میان خنده ها و اشکهای من 
که لغزید از پی شادی
گلی روئید
تو آن را عشق نامیدی 
هزاران بار بوسیدی 
به لبخند گل زیبا 
جهان بیدار شد خندید 
به زیر سایه ی چشمان پر مهرت 
بدان عمریست در قلبم تو را دارم
به زیر بام این خانه 
بماند جاودان سایه