شور

سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا بنویسم

شعری پیش رو داریم از سرکار خانم حوریا. د با نام شور که چند سطری در خصوص آن خواهم نوشت.
شعری نیمایی و آهنگین
قبل از ورود به جزئیات نمایی از کلیات را بررسی و سپس جزء ها را نقد میکنیم.
این شعر گرچه در قالب نیمایی سروده شده است اما دقیق نتوانسته پارامترها و اشلهای یک شعر نیمایی را اجرا کند خصوصا در منبسط و منقبض کردن برخی مصاریع و لغزش های وزنی، اما در کل به دلیل آهنگین بودن خصوصا آهنگ های درونی توانسته است موفق عمل کند، با توجه به خوانش چندین اثر از این شاعر این شعر در حد مطلوبی پیشرفت داشته و باید برای شاعرش تبریک گفت.


🔵شروع شعر

مهمترین شاخصه ی هر شعری برای جذب مخاطب شروع و استارت شعر میباشد چه در قالب‌های کلاسیک و چه نیمایی و یا نو و امثالهم آنقدر شروع شعر در جذب مخاطب اثر دارد که از آن به عنوان آنونس شعر یاد میکنند.
متاسفانه در این شعر این امر کمی ضعیف است هم به لحاظ آوا شناسی و ریتم و موسیقی و هم به دلیل اینکه فورا حالات درونی شاعر بدون کشف مخاطب بیرون کشیده میشود
خوانش شعر خیلی مهم است  نمی‌دانم چرا شاعر بعد از اصلاح شعرش دکلمه ی زیبای آن را برداشت اما خواندن شعر آنقدر مهم است که
اندرو موشن  شاعر و داستان نویس انگلیسی  که در سالهای 1999تا 2009  ملک الشعرای (شاعر ملی) بریتانیا بود
می گوید:\"خواندن اشعارتان با صدای بلند بسیار مهم و ضروری است\"


🔵ادامه ی شعر

پرسشی که شاعر مطرح و در ادامه آن را نفی میکند.
خبری که به مخاطب می‌دهد و فورا خبر را تکذیب میکند
شاعر از همسفر در ذهن خود شاید از انسان و یا موجود جاندار تجسم کرده چرا که شور عشق معشوق در نظر شاعر همسفر قلمداد نمی‌شود اما اگر بخواهیم به شعر شعریت لازم را بدهیم و دوام آن را قوام بخشیم هر فکری، خیالی، جسمی، عکسی و قص علی هذا به عنوان همسفر در نظر گرفته میشود که این ضعف تالیفی است بر شعر این شاعرو یکجا بودن دو عنصر نافی و ضد هم در یک ظرف(زمان و مکان و...) محال و غیر ممکن است.

🔵 عدم توازن در مراعات النظیرها

عدم توازن در مراعات النظیرها میتواند بر شعر آسیب وارد کند
وقتی شاعر سلسله وار از عناصر طبیعت مانند قاصدک، درختان بلوط، شاپرک و غیره استفاده می‌کند وجود خون سیاوش گرچه حس درام شعر را بالا برده اما یکباره مخاطب را از حس و حال طبیعت به موضوعی که اشاره وار رد میشود سوق میدهد. و این عدم تناسب چه در هارمونی و چه سلفژ باعث شده است که این امر به عنوان وصله ی ناجوری نمود پیدا کند.
و باز هم در آخر شعر به جای کوبنده گویی باز تکرار مکررات بند های اول به رخ مخاطب کشیده میشود.

🔵توجه به اصول شعر نیمایی

گاهی باید دقت کرد که سروده ی نیمایی ما به بحر طویل مبدل نشود
مثلا
کمر همت خود را بسته
می زنیم بر دل کوه
که در واقع این دوسطر یک سطر است

کمر همت خود را بسته می زنیم بر دل کوه
شعر نیمایی بر این است که جلوی این مطول گویی ها که در شعر نمود دارد را بگیرد شاعر لقمه را آنقدر بالای سرش چرخانده که از اصل به سمت فرع راهی شده است.

🔵 تعدد ضمیر
یکی از عیب های این شعر وجود من ها و تو ها و ضمایر زیادی است که شاعر برای خالی نماندن شعر، افت شدیدی در آن ایجاد کرده است و اگر دقت بیشتری در چکش کاری شعر انجام می‌شد چنین حشوهایی در آن نمود پیدا نمیکرد.


امیدوارم با توجه به استعداد شاعر شاهد آثار پربارتری از ایشان در آینده باشیم

ایام عزت مستدام

سید هادی محمدی

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

با سلام بر اهالی شعر ناب
و خانم حوریا


همیشه در میان ولوله ها و آشوب ها و مناظرات و بگومگوهای بی‌نتیجه بین علاقمندان شعر کلاسیک(مقفی) و شعر نو (نیمایی، سپید وو) تا حدودی شعر نیمایی توانسته از حیثیت خودش دفاع کند چون هم المان های مورد علاقه کلاسیک سرایان یعنی وزن و آهنگ و ریتم را رعایت کرده هم خارج شدن از محدودیت ردیف و قافیه برای سپید سرایان قوت قلب(هر چند وجود قافیه در شعر نیمایی مسبوق به سابقه میباشد) ، اما بارزترین خصیصه و نقطه قوت شعر نیمایی که کفه ی ترازوی این قالب را نسبت به دیگر قالب های نو سنگین تر می‌کند همان موسیقی است، موسیقی باعث می شود کمتر به مفهوم پرداخت شود کمتر خواننده ای شعر را نخوانده رها می‌کند اما با تمام این توصیفات اگر از بُعد زیبایی شناسی ادبی نگاه کنیم موسیقی بخشی از آن است نه همه ی آن
بخش دیگری به صور خیال، آنات بکر شاعرانه، استعارات بدیع، اجرا،
با سبد رفتم به میدان، صبح‌گاهی بود.

میوه‌ها آواز می‌خواندند.

میوه‌ها در آفتاب آواز می‌خواندند.

در طبق‌ها، زندگی روی کمال پوست‌ها خواب سطوح جاودان می‌دید.
و اما

این شعر دوست داشتنی از شاعر گرامی و خوش ذوق هم که در قالب نیمایی سروده شده زیبا بود و با احساس و عاشقانه اما لغزشی که رعایت وزن و اطناب و نبود آنات شاعرانه ای که در آن وجود داشت از کیفیت و شیوایی وشیدایی و رسایی شعر کاسته است که قطعا با کمی ویرایش از لحاظ ریتم و وزن بهتر می‌شود و با پرداخت عمیق تر و بیشتر و بهتر در اشعار بعدی شاخصه های بیشتر و بهتری در شعر این شاعر عزیز و با احساس نمایان خواهد شد :

همسفری نیست مرا
ولی از عشق تو در سینه من شوری هست
گاهی آرام و صبور می نوازد تاری
می زند چنگی
به دل خسته و رنجور و پیوسته پر از ذکر خدا
شور با من چه سخن ها دارد
می شود همدم من
گاه میخواند شعر
گاه آواز خوشی گاه..
گاه گاهی دلمان می گیرد
می زنم بر دل کوه
دست در دست نسیم
هوی با های درختان بلوط
قاصدک ها
بادخورک ها
بی وقفه به پروازی ژرف
شاپرک ها
اشک مریم
ز پس خون سیاووشِ جوان
گل حسرت، در یاد بهار
روح آن کوه سِتُرگ
چه فریبنده مرا رام نفس هایت کرد

این یک سلیقه بود و شاعر و خواننده در رد آن مختار است
با آرزوی بهترین ها

یاحق 🌿🌿🌿