هجر

چه  غریبانه بر دل ره هجرت  گرفتم
ترک چشم تو شداین قبض که ز روحم گرفتم
من به خاب رفته بودم ز خیال جان گدازت
دل خویش کندم و چشم به جهان نو گرفتم 
بس خمار گشته در عشق به تمنای نگاهی
خود شدم ساقی می ز گِل و خاک گرفتم
عقب  نگاه  تو من تا به آنجا  رسیدم
که فقط تو ماندای، بس که خوداز خودگرفتم
تا که در توان کنم سعی از چه در تنم بگنجم 
گر تو حول قوه باشی از چه در قفس بجنبم
شوق وصل می‌کند دل مرگ تن می خرد جان
من به جرم دیدن تو حد این هجر گرفتم