اسطوره

ما را چه شد بگو که ز اسطوره غافلیم
بیگانه ایم با خود و بر دور باطلیم
از کل شاهنامه فقط رستم است و بس
از مهرنوش و طوش و نریمان نگفته کس
گر شیخ طوس بیند و داند که چون شده
از دست قوم پارس دلش پر ز خون شده
بیش از عدو ز دست خودی تیر خورده او
گر نیست سرخوش و گر زرد گشته رو
باید به همتی بشناسیم نامه را 
چون شاه غایب است نوشتیم ادامه را
شاید که وقت آن شده محیا شود زیا
میثم شود تهمتن و آزر شود رها
ما را تمدنی است به درازای روزگار
باید که بیش از این  بشناسیم یادگار
برناکسان دهر  که ز غفلت ستوده ایم
گوییم که ما ز نسل فرامرز بوده ایم