جهادمقابلِ جهل

دیرزمانی مهمانِ    جهلِ حاج اصغربودم
اومیگویدهرزمان مست درآغوشِ خدای هستم
به یادِنوجوانیم
غرق در گناه ولمسِ تنِ دخترِاقدس خانوم_بیدادمیکندروسیاهیم برای خدا
او اینچنین میگوید
زمانی که تشنه یِ گناه بودم وبنده یِ دقایقی ازهوس
لمسِ تنش مراسیراب میکرد
وشهوتم مراپروازمیداد برتنِ عریانش
گویی جانی دوباره میگرفت خیال پردازی هایم ازآن همبسترشدنِ لبریزازگناه
وشهوتی که مرابه خوابِ هوس گره کورمیزد
مکثی بلندکردم وخیره به چشمانِ حاج اصغرشدم
گویی مست شدنش درآغوشِ خدافقط پنهان کردنِ خودازآن حالِ زاربود
گناهی که گویی خواب کرده بودنَفسش را
واورا برده یِ شهوت پرستی کرده بود
آن حالِ زارش را نمی فهمیدم
اشک میریخت وضجه میزد
که چه برمن آمده بعدازچله یِ پاک شدن ازگناهم بارها درآخرین شب دوباره آغوشِ هوس مرا درخوداسیرمیکند
دخترِاقدس خانوم رانمی شناختم اماننه جان میگویداو پیردخترشده
وهیچ زمانی شریکِ غم وشادیش مردی نبوده
گویی ازمردان هراسان است ودلش میخواهدخودرا درگوردفن کند؛گوری بنامِ فراموشی
حاج اصغرهنوزگناهش راازیادنبرده وبدنبالِ پاک شدن درقبلگاهِ عشقِ خدای ،خودرابه چله می نشاند
اماتمامِ این راه را اشتباه میرودزیرامقصدش جهلش است
وآنکس که بایدببخشدش دخترِاقدس خانوم است