تو که شاعر شدی....

درودبرشمابانوی عزیزم
بسیارزیبابود

درود بزرگوار
زیبا بودند🌺🌺

درود بانو
همگی دلنشین و زیبا بودند

درود برشما شاعر ارجمند بانو حکیم هاشمی
بزرگوار

بسیار عالی و
زیبا بود

دیدم که بلند قامت و رعنایی است
شاعر شده مشغول قلم فرسایی است
هر چند پر از شعر و غزل بود ولی
سرتاسر دفترش پر از تنهایی است
بتول رجائی


درووود و عرض ادب و ارادت محضر مهربانوی ادیب زیبا نگارم
سروده های زیبایتان را فروغ دیدگانم کردم و درسایه زلال اندیشی نابتان نفسی تازه کردم
مانا باشید و جاوید نام

شاعر که می‌شوی
دلت لک می‌زند
برایِ بیت‌بیتِ شعر
برایِ واو به‌ واوِ واژه
برایِ حرف به‌حرفِ حروف
برایِ سطر به‌سطرِ سخن
برایِ کلمه به‌کلمهٔ کلام!

شب بیداری می‌کشی
استخوان لایِ زخم می‌گذاری
دودِ چراغ می‌خوری
شمع و شب‌پره و شب‌بو را
به‌چهارسُوقِ اتاقت دعوت می‌کنی
قلم به‌دستِ دوستی می‌گیری
سپیدیِ کاغذ را
با حسرت نقاشی می‌کنی
مرکب را
جایِ قطره‌قطره‌هایِ اشک
دانه دانه
شمارش می‌کنی
آهی می‌کشی
وَ هی خط‌خطی می‌کنی
نا گفتـه‌هایت را
شاید و باید و امّا و اگر را...

به‌حجمِ منطقِ منطقهٔ اتاقت
نگاه می‌کنی
اوراقِ دور از جانِ شما
رویم به‌دیوار
نمور می‌بینی
به‌حنجره ی پنجره‌ها سرک می‌کشی
سوگِ شیشـه‌هایِ جوان‌مرگ شده
وَ شکسته به‌سنگ می‌بینی
به دروازهٔ بی عابرِ در می‌رسی
از شمارشِ ردِّپایِ هیچ‌کسِ نگذشته ازآن
شوکه می‌شوی
وَ شعر نمی‌آید که نمی‌آید!

خوابت می‌گیرد
خمیازه‌ات را باور می‌کنی
امّا به یک‌باره
به یادِ شمعدانیِ پشتِ پنجره
دوباره بیدار می‌شوی
لهجهٔ دل به سرسلامتی‌اش می‌بَری
وَ تا می‌آیی بگویی: سلام
با لبخندی می‌گوید:
هان! شاعـرجان سلام
شعرِ تازه‌ای گفته‌ای ؟
مبارک است!
برگ‌هایش را می‌بوسی
وَ می‌گویی: شمعدانی
گُل کردنِ نگاهِ تو هم مبارک
وَ هردو
تا خدا می‌خندید
وَ این می‌شود که
فردا آنگاه که تو می‌آیی
نه از سایه‌ام حتّیٰ خبری می‌بینی
نه از قلم اثری
وَ نه از مرکب و کاغذ نشانی
وَ نه از شمعدانیِ پشتِ پنجره حضوری

باد ما را با خود بُرد!
باد ما را با خود بُرد!


سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند

درود بر شما بانو
زیبا بود

درود بانو
تقدیمتان