تب خیال

باسلام وتشکرازتمام دوستان واستادان عزیزی که
همیشه به من لطف دارند 🌹
طبق معمول به خاطرکمبودتمرکز اشکالات ریزی درشعرم وجودداشت که اینگونه ویرایشش زدم:

ازانتظارخسته ام ازآمدن بگوکمی
که شایدازحجم غمم به خنده کم شودغمی

غمی که ریشه کرده درمیان روح وجان من
رهانمی کندمرابه حال خوددگردمی

دلم گرفته اززمین ازآسمان بگو فقط
که شدجهان مثل قفس واین قفس جهنمی

به خواب رفته این دل وپریده حس عاشقی
بزن به صورت دلم سیلی تندو محکمی

کناردست فاصله بال غزل شکسته است
برای دردکهنه اش بسازتازه مرهمی

حقیقتی قشنگ شو که کم شودتب خیال
ازانتظارخسته ام ازآمدن بگوکمی
شعردارای اختیارات شاعری زیادی هست ولی بازهم مشکل وزنی داشت کمی انگارمثلا
مصرع ششم اصلاح شد چون احساس میشد آهنگش مشکل داره کمی
مصرع ۷ بدلیل خوانده نشدن \\\\" ح\\\\" در کلمه ی \\\\" حس\\\\" نیاز به ترمیم وزن داشت که شد:
به خواب رفته این دل و پریده حس عاشقی
که \\\\" ح\\\\" قابل تلفظ شود
و نکته بعدی
در مصرع ماقبل آخر هجای کشیده ی \\\\" باش\\\\" وزن رامختل کرده بودکه تغییرکرد
باتشکرمجددازتمام شما دوستان عزیزم 🌹♥♥
بازهم منتظرنقدونظرات ارزشمندشما مهربانان هستم اگرموردی هست خوشحال میشوم که گوشزدکنید
می آموزم درکلاس درستان همیشه
وقدردان حضورتان هستم

سلام بر بانوی واژه ها
ابتدا شعرتان را خواندم و اشکالات وزنی دیدم ولی متوجه شدم که خودتان انها را اصلاح کردید...البته در چند مصرع باز هم وزن به درستی قابل تشخیص نبود که گفتید از اختیارات شاعری استفاده کرده اید
شعری بر وزن : مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن
اختیارات شاعری وزنی(قلب):شاعر بنا به ضرورت وزن،می تواند یک هجای بلند و یک هجای کوتاه کنار هم در یک مصراع را جا به جا کند...برای مثال می تواند _U را تبدیل یه U_ کند و برعکس
البته استفاده از قلب فقط برای تبدیل رکن مفتعلن به مفاعلن یا برعکس ، مجاز است
در شعر شما این مصاریع اینگونه هستند:
"که شایدازحجم غمم به خنده کم شودغمی"
"که شدجهان مثل قفس واین قفس جهنمی"
"کناردست فاصله شکسته بال غزلم"
اما در مصراع اخری که اوردم اختیارات وزنی توی ذوق می زند...رکن اخرتان( لِ غزلم/مفتعلن) علاوه بر اینکه لِ را بلند در نظر گرفته اید طبق اختیارات شاعری زبانی،از قلب هم استفاده کرده اید و وزن بسیار سخت و ثقیل است
اما مصرع دیگری در شعر شما:
بزن به صورت دلم سیلی تندو محکمی
واژه"سیلی"باعث اذیت شدن مخاطب در خواندن می شود و به نظرم وزن را دچار اختلال کرده
استفاده زیاد از اختیارات شاعری باعث افت خوانش و از بین رفتن زیبایی شعر می شود...البته تمام این نکات را بنده از اساتید اموخته ام و روزی در خلوت استادی به من گفت که سعی کن از اختیارات وزنی استفاده نکنی...ولی در استفاده از اختیارات زبانی شاعر دست و بالت باز تر باشد البته نه تا جایی که به شعر صدمه بزند
نکاتی را که از اساتید اموخته بودم را جسارت کردم و گفتم
و البته نکاتی را هم در محتوای شعرتان دیدم که دوست دارم بگویم
در مصرع سوم"میان روح و جان"حشو است که وجودش در شعر خوشایند نیست و هم چنین در مصرع هشتم"سیلی تند و محکمی"
بیشتر از این جسارت نمی کنم و البته در مقامی نیستم که بخواهم بیشتر از اینها نقد کنم و در همین نقطه به بحثم پایان می دهم
موفق و موید باشید