انعکاسی از دنیایِ دیگر

چوب دستیش خمیده بود بگمانم ازبس تکیه داده بود به چوب دستی جایِ انگشتانِ دستش نقشی گران را بر دلِ خود جایِ داده بود
خیره به رهگذران شد و چوب را جلویِ قدمهایِ تابه تایم چرخاند
سالخورده بود حدودا هفتادساله
نامِ ذکرهایش روحم راجلامیبخشید
به چهره ام نگریست
و برایم حالِ خوش را  از خداوندِ منان خواستارشد
چهره اش را نمیدیدم اما رقصِ آیتِ خدا را بر لبانش میتوانستم بخوانم
صورتش محو بود
گویی من چشمانم نابیناشده بودند وصداها تحریک میدادند دیدم را
باران طوفان را درآغوشش کشید
نمِ باران شلاقی شد برتنم
عبا بر تنِ پیرمرد نه تر میشد و نه باد او را برخود میکشاند
گویی نه کسی اورا میدید و نه میشنید
بر پیشانیم بشکنی زد
و دستم را گشود باچوب دستیش
گفت ازاین پس مهمان هستی بر رویِ زمین از ثانیه هایت لذت ببر
اگربگویم کر میشوید
اگر نشان دهم نابینا
پس قلم مینویسد و تو نیز مخاطبش میشویی اوست که انتخاب میکند که  چه کسی درک کند و نوشته ها را باروحش پیوندزند