نهضت مرگ

این ماییم خشونت و خشم
ماییم پر شده از عقده ی خشک شده اشک،از تویی که عمری ما را بازی داده ای به رشک
روزی رسد...
چشمه ی نفرت جوشان، در دریای کینه ی خروشان، تو هنوز به دنبال دروغهای لاب پوشان
ما منتظر آن صبح امید...
تا زمستان عقده ها درونمان یخش اب شود
چون سیلی بشود این نهضت مرگ
میبارد جنون برای خون برادر مثل تگرگ
طوفان این بیابان فقر اخر دشت تجددت میبلعد
روزی گریبان هر که بدی کرد را میدرد
تا باشد سگ استخوان لیس کنارت، کن بر مجمع ان خلق خر صدارت
ما میمانیم منتظر ان صبح امید، ما هر روز میدهیم ان را به خود نوید
این را باید اخر مطلب گفت،این خون است که با خون باید شُست