عاقبت رفت

"عاقبت رفت" 
. 
حالِ بیمار دلم را دیدو رفت
آتشی افروخت و خندیدو رفت
. 
جاده نا اَمن و پر از گرگ و پلنگ
"راه کج بودُ " ولی پیچیدو رفت
. 
هر پلی را که گذر کردو شکست
تخم کین پشتِ سرش پاشیدو رفت
. 
گفتم از سوختنم بر تو چه سود
رنجِ من دید و ولی رنجید و رفت
. 
رفت و پنهان شده در پشتِ غبار
راه مقصد رو کجا؟ پرسیدو رفت
. 
شیشه ی نازکِ قلبم رو شکست
بر تنش رختِ جفا پوشیدو رفت
. 
حبیب رضائی رازلیقی
. 
پ ـ ن
پیرو پست قبلی که شعر کوتاه سروش بود
با تغییر قالب سروده شد