از کوهستان های نارام دلم(مجموعه سپید)

تو از آغاز
به بوی دیوار ندبه آغشته بودی
پای توحید ،
همیشه!
از نقشه های برآب ، بیرون می ماند....


٭٭٭

می آیی
موهای بنفشم را ، متلاطم میکنی
کشتی ها
هنوز گوشواره هایی لغزانند
کَنگر میخورند و به اِسکله ها،
لبخند می زنند !

٭٭٭

مرا بغل بگیر
وقتی ساعتها بیوقفه جاریند
از صفوف درختان نارنگی اوشو میگذرند
زمستان را با جعبه های شکلات رها میکنند..
پتو میشوند ، میوه های کاج را می پوشانند
تا ماه دیگری را تا برف
رقصیده باشیم..


٭٭٭


در آغوش بگیر مرا
با قهقهه ی عطرهای روشن دلت
که باران ، بوی عابران رفته میدهد
بوی یکشنبه
یکشنبه های الکل و زخم
یکشنبه های بوسه و انقیاد رویا..

٭٭٭


گل سینه ام از زخم
چشمهایت از باروت!
چه کسی میداند ،
فاصله میان عشق و خونبازی را ؟!





از کمرگاه سرخابیم ،
برف و نقره می ریزد
فصلی سرد می رسد
من
شعری از کتان و سنگ و صنوبرم ، جانا!


٭٭٭

تارهای ابریشم
پودهای شرم
تن آشوبیده ی زمستانها ..

٭٭٭

مسحور من میشوی
مثل مردانی بی سرزمین
پشت دکمه هایم
چین دامنم
جورابهای توریم
.
.
.
سنگر گرفته اند ...

٭٭٭

باله های صورتیم میسوزند
بر اندام تو امشب
در ساز گلویت ، بوسه می آویزم
تا آخرین رقص
آخرین اپرا..

٭٭٭

پر قوها ، کبود
مرواریدها ، کبود
مردمکهایت ..کبود ...

من به باران شبانه ، می اندیشم ..

٭٭٭

سرخی تپه های دلت
انگشتان فریبنده ی ماهتاب

.

.

.
شب ،همیشه
زودتر از فاصله ها می آید ..!


٭٭٭

دکلته ی سبز جیر
پر از پرنده های عاشقست
کوتاه کوتاه ،سرمیزند آفتاب
امشب
از کوهستانهای نارام دلم ..



٭٭٭

کویر
اغواگر و تلخ و لذیذ
به تکه های ستاره دوز آسمان مینگرد
عاشق میشود
به لبان کوچک آفتاب ، میریزد

٭٭٭
میله های سماوی عشق
غازهای وحشی نهفته در پیراهن
چمدانی از
کوچهای آهنین ...
٭٭٭

آهنگ وحش
دو پرنده از اُنیکس
آوازهایی ،در قفس تنگ سینه ام ..



٭٭٭


دنباله های طلایی دامنم
سحابی آبی عشق
غبار حسرت مورچگان...