بهار سرخ

به دست عشق  تو افتاده است مملکت دل
اگر که مست وخرابم به لطف دولتی توست
خراب چشم تو بودم که اسرار دریدم
اگر چه سر دهم از کف که قربان شده ی توست
بنای هر دوجهانم به خشت عشق تو برجاست
دوام این دو امارت به شرط آمدن توست 
به ایام جدایی حکایت تو بگفتم 
زمان ازگذرافتاد و مضطر شده ی  توست
به مست عشق تو جان ها به عقد خاک درآیند 
گمان که چرخش گیتی به خمر لعل لب توست
بهار سرخ به تحویل قدم های تو افتد
بیا که خون به رگ ها به نذر خال لب توست
    

یا اباصالح المهدی