سلام و عرض ادب
محبّت دارید بزرگوارید به ذرّهپروری و کوچکنوازیتان
و البته شکستهنفسیتان .
می آموزم از محضر ادب آموزتان سپاس
دلگویه ی کم بضاعتم تقدیم حُسن ِ نظرِ ارزشمندتان :
حال و روزم عین ِ وضعِ شعرِ آیینی شده
سوزِخیمه .. اشکِ زینب .. آه ِ شروینی شده
دُورِ خُشکیده گلویم حسِ دردی ناتمام
حلقه ای محکم تر از آن طوقِ پَروینی شده
سربه نیزه می رَوَد جانم به سوی شامِ حزن
(یاحسین) دیگرطنینِ شطّ ِ (یاسینی) شده
یک نمازِ جمعه برپا گشته در عرشِ برین
در سجودی تَب اثر ، باران مَضامینی شده
قطره قطره می چکد خون از دوچشمِ آسمان
شرق و غربِ نَنّوی اصغر "گُل آذینی" شده
تَل که تعریفی ندارد... تپّه رُو این چاکدل
هَمقَدَم با خارها ... بالا و پایینی شده
روزهایم گُم بهسانِ ماهتابی پُشتِ ابر
الاَمان خوان بر لبِ هر لحظه آمینی شده
هر شبم چون چادرِ خاکیّ ِ بی بی ، پهنِ دَشت..
کز تَلاقی با لَوای باد چین چینی شده
مَرگِ اَحلا مِن عَسَل می خواهم از پروردگار
غیرِ این اُمّید ، قلبم را چه تسکینی شده؟
قامتِ حق اِرباً اِربآ گشته و جُور است خوش
بر جَبینِ آیِنه ، غم ضربِ سنگینی شده
--------
برقِ نگاهِ شوق، طنینِ عبورِ اوست
شعرِشعورِباورِدل، درحضورِ اوست
درمانِ دردِمان نَبُوَد فِعلِ فاعِلات..
مَعنای صَدر هم ، به عروضِ ظهورِ اوست
سلامت و دلشاد بمانید
آیینی بسیار زیبا و با شکوه بود
اجرتان با حضرت فاطمه زهرا(س)