سیگارها

تا محو نشوی در شب
کجا می‌برند ترا بوسیدن سیگارها؟
اگر چوب‌خط چشم براهی‌ات پر نشود 
جاده به درونت روانه نمی‌کند
باردار نمیشوی از زندگی
اگر چه آکنده شوی از ویارها
داستان برگها را شبی از دهانت خواهم شنید 
روزگار بازی دایره‌هاست و پرگارها
هنگام روشنی از رود خروشان گذر کن
آلوده به داستان بیش‌و‌کم باشی
برنده نیستی در شب مست قمارها
نسیم خاموش فروزه‌ی این تبار نیست
این گزمه‌ها چاره‌ی دزد‌بازار نیست
توفان باید شدن تا برکندن بی‌مقدارها
بر‌ نتاب هرگز که مدعی بر لاف و زبان است 
خورشید گِل‌آلود نگردد
با وِز وِز مدام این نابکارها 
فر و ارج رِندان بیرون از این ماجراست
لشکر گسیل دارند هر که در این ادعاست
خوش بوَد محک‌زدن بر این کم‌عیارها

کوروش فلاح نژاد