پشیمانی خدا

غمگین و زیبا بود

سلام و احترام

بداهه ای به جای نظر و کامنت بر شعر شما :


شاکرِ ایزد شَوی گر هر دم ؛ آگاهت کند
هرچه سَرّا ، هر چه ضَرّا ، هردو حکمت بود و بس
همچو باران ، خوب بنگر که بیابان ِ خدا
هر دو بر ما بندگانش لطف و رحمت بود و بس

و الحمدللّه عَلی کُلّ ِ حال

سلام و درودها سروده نغز و زیبایی است
درودتان باد

سلام بحثیست که ادب نسبت به حق باید محفوظ شود مثلا حق فرموده است «و مکروا و مکر اللّه و اللّه خیر الماکرین». اینجاست که ماکر خواندن حق خلاف ادب است و نیز با توجه به توقیفی بودن اسماءالله کاری نکو نیست
آیه ی دیگریست که بحث برانگیزست
فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ
آسفونا درین آیه به چه معناست آیا پشیمانی و تاسف معنا میدهد اگر آری ارتباط معنایی با اثر شما دارد و لکن باز ادب مانعست ما تعبیر پشیمانی را در مورد حق به کار بندیم
البته آسفونا را به معنای أغضبونا گرفتند اسف: غضب شديد و اندوه
بیتی از استاد حافظ بیاورم چه مودبانه مفهومی را بیان کردند که در برخی از آثار بزرگان به نحوی بیان شده بود که احتیاج حق به خلق آمده بود
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود