یاد یار

درود بزرگوار
روح استاد اقتداری عزیز شاد

سلام و احترام

روح شریف شان در رحمت حق تعالی قراریاب

زیبا غزلی سرودید و حسّ قدرشناسی شما ستودنی است


در مصراع اولِ بیتِ آخر به نظرم (فراقش ) درست باشد


سلامت باشید و سرافراز

در وجود ما هزاران گرگ و خوک

صالح ناصالح و خوب خشوک

حکم آن خورست کآن. عالی ترست

چون که زر پیش از مس آند آن زرست

ساعتی گرگی در آید در بشر

ساعتی یوسف رخی. هم چون. قمر

دل ترا در کوی اهل دل کشد

تن تو را در حبس آب گل کشد

هین غذای دل بده از هم دلی

رو بجوی اقبال را از مقبلی

آب گل خواهد در دریا رود

گل گرفت پای آب را می کشد

گر رهاند پای خود را از دست گل

گل بماند خشک و او شد مستقل

آب ما محبوس گل مندست هین

بحر رحمت جذب کن مارا از طین

سلام این شعر زیبا از حضرت مولا نا

بس می گوید شیرین از حال ما

کی شود ما از گل برمانیم جان

سوی در یا رقس کنان چون موجها

ما چه محبوس مانده ایم در نفس خیش
بحر رحمت جذب کن مارا از طین

کاش یر آن شتابیم تا نگردد در ما درشت

چو در وجود ما می گردد تا به کشت
و از فریدون مشیری

هر که گرش را بیندازد به خاک

رقته رفته می شود انسان پاک

سلام و درودها استاد ادیب بزرگوار
سروده ای زیبایی بود

درود و عرض ادب و احترام
مانا باشید و برقرار

سلام خدا غریق رحمت کند جناب اقتداری رحمت الله علیه را آخرین اثری که استاد به شعر ناب فرستادند

داستان تو
مستم نخورده جرعه ای از استکان تو
ازنوع دیگراست یقیناً جهان تو
چون آن «زن شبانه ی موعود» آمدی
تا شعر من سروده شود از زبان تو
با واژه ها رفیقم از آن رو که دیده ام
در لا به لای شعرم ازآن ها نشان تو
با آن که شرح ناز تو جاری ست بازهم
از من شنیدنی ست فقط داستان تو
گل های روسری تو از باغ قمصرند
از دشت لاله رنگ گرفته لبان تو
صف بسته اند یاسمن وارغوان مگر
بوسه زنند برتن چون پرنیان تو
آری درست می شنوی! عاشق تواند
دریا وکوه و جنگل مازندران تو
دارم غزل غزل به تو نزدیک می شوم
شاید به بزم بوسه شوم میهمان تو

«»آه ای زن شبانه ی موعود سهراب سپهری

بسیار ارزشمند
درود بر شما

سلام درود بر شما
روح استاد شاد