چرا؟

سلام و عرض ادب و احترام جناب استاد محمد باقر انصاری دزفولی. امشب آمدم در آستانه در این دولت سرای شما تا از تشریف فرمایی تان به صفحه فقیر اینجانب همین جا تشکر کنم. خوشبختانه قبلا نیز من خدمت رسیده بودم و از مشاهده اسم خودم در ته جدول خوشحال شدم. اما آنموقع حرفی نزده بودم. معمولا بنده در اولین بار وقتی نکته ای برای سئوال ، توضیح یا بحث دارم قبل از یک آشنایی حداقلی این کار را نمی کنم. اما امروز باب این گفتگو را باز می کنم. و می توانیم این گفتگو را بجای یک تأیید و تحسین تشریفاتی ادامه بدهیم.
در بیست و چهار ساعت گذشته در اینترنت به سخنی از سقراط برخوردم که برایم تازگی داشت. از این بزرگوار نقل شده بود که کسی که می داند که نمی داند داناتر است. این گفته را در ذهن داشتم و با قطعه زیبای جنابعالی که تاحدودی جنبه انتقادی و کنایه آمیز داشت اندک مشابهتی داشت. در ریاضیات علامتی هست که در گزاره های شرطی به آن آنگاه یا نتیجه می شود اتلاق می شود. با این تفسیر بنده پیشنهاد می کنم که این معادله را به یک گزاره شرطی به این صورت تبدیل کنیم.
تعصب <= جهل و بخوانیم اگر جهل آنگاه تعصب. اما اشکال کار اینجاست که در این دنیا همه خود را دانا فرض می کنند و کاش اینطور بود بلکه داناتر یا داناترین. این بود که سقراط هیچ کتابی ننوشت و هیچ قانونی وضع نکرد و هرگز خودش را دانا فرض نکرد و به همین خاطر هم برای همیشه در عالم دانش و حکمت و اندیشه باقی ماند. در صورتی که شاگردان نامدار او چون افلاطون و البته شاگرد افلاطون ارسطو فراز و فرود های فراوانی داشته اند و گاهی مفید و گاهی مورد انتقاد و رد قرار گرفته اند. شما چقدر هنرمند و سخندان بودید که با چهار خط سروده خودتان این همه ذهن آدم را به فعالیت واداشتید. متشکرم امیدوارم جسارت بنده را ببخشایید.