چندمین انسان؟

سلام و درود.
شعر ی درد آور بود و مسلماً از چنین شعری درد آور. و اجتماعی
انتظار زیبایی محیطی و سمعی و بصری نباید داشت.
شعری بود جامعه ستیز
کنایه هایی برای پَست نگه داشتن ماهیت انسانی
که البته از دید شاعر که مخالفت خود را در این باره یعنی
چرا های اجتماعی بیان کرده بود.
پس در چنین شعری انتظار زیبایی های انواع اشعار درام و عاشقانه و ادبی های گوناگون را نباید داشت.
شعر به درستی از دید من یک مطلب را تا انتها بیان کرده بودید.

روزی رسانم ، سطل های بی زبان هستند.

شاعر از ابتدای شعر، خواننده را با محیط شعر که اجتماعی سخیف است آشنا و آماده می‌کند.

بن‌بست غمگینیست اما سهمم از دنیاست بن‌بستی که در خواه نا خواه در هر سر کوچه ای نمایان و پیداست و همه ما هر روز شاهد آن هستیم
رویای خود را داخل پسمانده میجویم
نماد کارهای بیهوده و کارهایی که سازندگی در یک کشور نیست. و روز گذر لقمه نانی برای امرار معاش
من چندمین انسان امروزم که بی فرداست.
وهمان گونه که عرض شد. امرار معاش روز گذر
و بدون آینده ای که ضمانت کند فردای انسانی را

شاعر در ادامه به رخ کشیده تسلط خود را بر
موضوع
موضوعی که درد آور است
طی میکنم نیرنگ های شهر جادو را
با کفش های خسته ی بی بند غم پیما
کفش‌هایی که خود شعری هستند و داستانی برای ننگ انسانها

در ادامه این شعر زیبا شما شاعران عزیز رو دعوت به شعری میکنم که در تصویر سازی زیبا کار شده.
و خلق اثر را نمایان‌تر کرده.
و شور و شوق خواننده برای این داستان و شعر غمگین را با مهر همراه کرده.

شعر زیبا نبود ولی زیبایی های اثر از دید شاعر خلق رویایی برای درمان این ناکامی اجتماعی
و نمایش ماهیت انسانی که اشرف مخلوقات است را برای معبود را نباید نادیده گرفت.

که خود شاعر در بیت هفتم اشاره دارند به این
بیت......

این حرف ها از ذهن راوی روی کاغذ ریخت
هر چند ما در چشم دنیا یک نفر بودیم

والبته در بیت هشتم هم
من میروم ، شبهای پاییزی گدا سوزند
راوی بیا در این تهاجم هردو مردودیم
شاعر در این بیت هم نا خرسند ی خود را باز بیان کرده.

در ادامه هم همدردی شاعر با ابیاتش برای روزی نزدیک و سرد
در راه بودن فصل سرما برای این بی خانمانها

که باید به فکر لباسی گرم تر برای خود باشند و فصل سرما نزدیک است.
و ایکاش که جمع آوری و ساماندهی شوند بزرگواران و بی خانمانان شهرم.
باید به دنبال لباسی گرم تر باشم
با جای خوابی گرم ایمن خشک خلوت کور



با اولین اشکی که آبان بر تنم بارید
یک سقف می خواهم سرم از خلق عالم دور.

موفق
مؤید
پیروز باشید.

شعر اجتماعی عاطفی
زیبایی بود .

سلام بر اهالی شعر
و مهرداد نازنین و دوست داشتنی
بنظرم شاعرانگی یعنی کشف و خلقتِ شعر و این توان هم تقریبا ذاتی است و فقط افرادی توان سرایش دارند که ذاتاً شاعرند و دارای قوه‌ی تخیل.
درست است همه دارای تخیل هستیم اما، یا از آن بی خبریم یا به آن اهمیت نمی‌دهیم جدیدا هم به آدم خیال پرداز انگ دیوانه بودن و احساساتی و ساده بودن می چسبانند در صورتی که همین خیال و پرداخت به خیال بود که باعث این همه تغییر پیشرفت در دنیا توسط دانشمندان، فیلسوفان، پزشکان و شاعران ووو شده اما چه تفاوتی میان این قشر هایی که نام بردم با شاعر وجود دارد؟ شاعران بدون هیچ تغییر و تحول و تصرفِ خاصی، تخیل و خیال پردازی خود را در قالب شعر تنها با لوازم شعر به نمایش می گذارند(این ها بخشی از آموخته هایم از اساتید و منتقدان است).
با این مقدمه قدم به خیال مهرداد میگذارم باید بدانیم که شعر مهرداد نازنین در مرحله آفرینش که همان کشف هنری در خیال شاعر است خیلی خاص و آنچنان بکر و بدیع و نو و شگفت انگیز نبود کما اینکه من هم دریکی از (مثلا) شعرهایم به این قشر رنج دیده پرداخته ام و نمونه های زیادی هم بوده و خوانده ایم با تمام این تفاسیر مهرداد عزیز در مرحله بعدی که همان ارائه‌، نمایش و روایت کردن تخیلش است عالی بوده، البته جاهایی را می شد کمی تغییر داد و گاهی هم ایجاد ارتباطش با کلیت شعر برایم سخت بود
اگر اجازه بدهید در حد تبادل آرا به چند نکته اشاره کنم:
_بن بست ِ غمگینیست اما سهمم از دنیاست
وجود\\\\\" امّا \\\\\"بنظرم مفهموم شعر رو مختل کرد اگر بجایش \\\\\"تنها \\\\\"بود بنظرم بهتر میشد
بن‌بست غمگینی که تنها سهمم از دنیاست

_نفرین به هر جنبنده ای که بی امان میگفت
\\\\\"ای مرگ بر من مرگ بر تو مرگ بر دنیا!\\\\\"
ارتباط این مصراع رو با کلیت شعر متوجه نشدم وقتی در ابیات قبلی حرف از ناامیدی و مرگ و فردایی که نیست وجود دارد چرا باید سر دهنده ی این شعار \\\\\"ای مرگ بر من مرگ بر تو مرگ بر دنیا!\\\\\" را نفرین را کرد؟ چرا به یکباره فضای شعر تغییر کرد؟

_بندهای سوم و چهارم عالی بود لذت بردم

_بند آخر اصلا در قواره‌ی قلمِ مهرداد عزیزمان نبود و چیز تازه ای نداشت.


خوشحالم که با حضور مهرداد و اشعار پرقدرتش فضای خوب و مطمئنی برای تبادلِ نظر و طی کردنِ طریقِ زیبای شعر به وجود آمده است.
رسالت شعرت برای بازگویی این معضل ستودنی بود و با ارزش و هرچه بود بحت شعر بود
و یک تاسفم هم میخورم بابت غیبت بزرگان شعر و دوستان و اساتید صاحب قلم در این ستون سبز که روزی جایگاه عزیزانی چون سلمان مولایی و ابرهیم هداوند، مانا وو بسیلری که نامشان را به یاد ندارم بود اما اکنون منِ بی سواد باید آن را اشغال کنم

دوستت دارم ❤️

یاحق🌿🌿

سلام مشکلاتی که همچنان باقیست :
درون سطل این معنا را تداعی میکند که فرد به کل داخل سطل رفته است لکن فرد بیرون است سرش را داخل کرده است
اما در مورد مرگ بر من. حقیر معنایی که ابتدا یافتم این بود که آن زباله گرد دران زندگی اسفناکش مدام بر زمین و زمان لعنت میفرستاده است از خودش تا کل دنیا حال درین بیت نفرین میفرستد بر کسی که نفرین میکرد همه چیز را. در اصل خودش را نفرین میکند اما آن معنایی که شما گفتید چون قائل آن مصرع زباله گرد نیست و نقل قول از زبان شعار دهندگان و ... است از من دو معنا میتواند بیابد یک من باز زباله گرد است بدین شرح: نفرین به کسانی که میگفتند لعنت به من (من زباله گرد و کل فقرا) در گام بعد تو که میشود کسانی که پای درد فقرا نشستند یعنی نوع نگاهی که نابودی فقرا را خواستارست و دلسوزان آنها را هم محکوم میکند اما در گام بعد دنیا را می آورید لکن درین نگاه دنیا پرستی ممدوح است پس در معنای مجازی به کار رفته است اهل دنیا درین نگاه ایندیویژوالیستی ابزارند و اگر منافع فرد حکم کند مرگ بر آنها رواست بله همه فدای یکی که من فردنگر باشد اما تشریحی که شما کردید و اندکی بحث را سیاسی کردید و من زوایایی با آن دارم شعاردهندگان مرگ بر من نمیگویند و نمیدانم مقصود از اغراق چه بود مطلب بعد آن شعاردهندگان و آن تیپ شعار ها باعث این وضع نیستند و اتفاقا آن کسانی که خطاب مرگ ها قرار میگیرند عمدتا این وضع را رقم زده اند اما اگر بطور کلی بگیریم و آن مصرع را به کل دنیا تسری دهیم درین حال هم مطلب شما شعار است و شعر را با شعار میانه ای نیست مضاف بر اینکه جدال حق و باطل همیشه بوده و هست و خواهد بود از آن هم بگذریم تضاد منافع همیشه خواهد بود

مطلب بعد برخی مطالب آمده است که از زبان زباله گرد ای بسا بی سواد پذیرفتنیست و حمل بر قصور اندیشه اش میشود لکن سکوت در برابر آن ممکنست حمل به تایید گردد گرچه اگر اثر را صرفا توصیفی بدانیم ممکنست ایرادی نداشته باشد مثل جبر تاریخ چون تاریخ ساختنیست بالاراده و جبری نیست گر چه شاید به نگاه ادق ترکیبی باشد لا جبر و لا تفویض بل امر بین امرین

مطلب بعد اینکه اگر مخاطب شعر را نفهمید مقصر شاعرست به صورت موجبه جزییه صحیحست نه کلیه مثلا همین مطلب را اگر کسی نفهمید مقصر خودش است که منطق نخواند

با سلام بر جناب عزیزیان

این اثر از آن اثرهاییست که من دوست دارم.

این اثر زیباست در ابتدا،از این جهت که
از زبان کسیست که مشخصا در شعر پیداست
قالب وزنی به زیبایی رعایت شده است
شعر،به زبان امروزیست
شعر از مشکلات به روز جامعه است
قبول دارم که ترکیبات نو شعر به اندازه قامت شعر نیست اما باید توجه داشت که این شعر از زبان کسیست که مشخصا در شعر پیداست و شاعر مجبور به رعایت تناسب بینابین شده است و این بند را مشخصا (بهتر است واژه مضافا را جای مشخصا بکار ببرم)برای جناب آزاد بزرگوار که به حق و انصاف بزرگمندند و شریف و همیشه نظراتشان را بدور از هرچیز و به نزدیک از حق میبینم ،می کارم

در نهایت که می دانم و از جمله بندیم مشخص است مجال نوشتنم ایضا طاقتم،همیشه به تنگ نزدیک است کاشتنم را به این مصرع که در نظرم زیباتر می آمد پایان می دهم

یا جای خوابی گرم،ایمن،خشک،خلوت،کور


با سپاسمندی