آشوب

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود

سلام و درود

زیبا و منسجم بیان سرودید با محتوایی حکمت بیان و تصویرپردازی خوب

من به نظر شخصی ام البته
اینگونه می خوانم سپید ناب تان را :


پرواز را
از یاد برده ام
چونان پرنده ای مُرده
که حتی نمی تواند آرزوی پرواز کند؛

لبخند را
در آخرین ( بُقچه ی عبور )
پیچیده ام
وقتی لبهایم (به سنگینی)
بارِ خشکی جهان را به دوش می کشند

جغرافیای جهان را
( تو ) تحریف کردی
هربار که تکیه گاهت
درختی بی نشان؛
خواب تعبیر دلتنگی هاست؛

گاهی حکم فراموشی
بدترین شکنجه است
مهربان نباش به وقت رفتن
بگذار کارد از استخوان (نیز ) بگذرد.


سلامت باشید و شاد

درود بر اندیشه ناب شما
شاعر وهنرمند ارجمند
همواره تابان
جوشان وخروشان باشید

پرواز اندیشه هایتان پرشکوه