جناب محمدی سلام و سپاس
سپاس بابت وقت و دقتی که گذاشتید
حقیقتا بعضی افراد و بعضی اشخاص قهرمان اند اما نه برای همه!
و هدف تعریف یا توصیف یا برجسته سازی شخصی خاص نبوده و نیست! و بله متوجهم که شعر بنده به اندازه کافی این اشخاص را برای شمای خواننده موجه نساخته است!
حقیقت این است گاهی ما شخصی، فردی، یا کسی را طوری در ذهن خویش داریم که انگار تمامی اطراف ما موظف هستند که این شخص را بشناسند! و من خود به قدری با برخی کتابها زندگی کرده ام یا قهرمان فلان کتاب را طوری دیده، لمس کرده و با او زندگی کرده ام که انگار یک فرد شناخته شده است و توی مخاطب باید اورا بشناسی!
و بلی! در این شعر نه حسینای کوزه گر اشناست نه عباس معروفی شاید جز یک اوازه از نویسنده ای دور شما اورا نشناسید و نه ارغوان آنقدر حقیقی است!
اما من که اینجا خود را مادر این شعر میدانم تک به تک این واژه ها را فرزندانی خوانده که برای من اشناترین اشنای این جهانند!
و سرسری تنها به اوردن نامشان درون شعری کال بسنده کرده ام!
همین...
اما در کل سپاس از نگاه و مهرتان
پر احساس و زیبا بود