صورت پنهان

ما در رُخ ِ گل،شبنم نالان دیدیم

در چهره ی خود،مردم گریان دیدیم

در دشنه ی خونین ِ هزاران جلاد

گلبرگ شقایق چه فراوان دیدیم

در فکر سحر،تشنه گلی بی باران

در مرگِ شبی،مرغ غزلخوان دیدیم

در باغ تفکّر به خرامان سروی

نیلوفر دل تکیه به پیمان دیدیم

یارب ،به شگفتم که در این نه گنبد

با عشق مجازی،من و دل،جان دیدیم

میخانه نرفتیم و ز صهبا مستیم

در خانه نشستیم و تو جانان دیدیم

در کعبه و بتخانه نرفتیم،ای نور

ما این همه در صورت پنهان دیدیم

گر خانه نشینی،ز امیری رو کن

با ذرّه ی عشقش،ره پایان دیدیم

__________________

1373/4/3

سخن سنج(پله پله عشق،چاپ 79)