💕 بهانه

درود .
زیبا و روان بود
در مصرع هشتم برای اینکه " یک" از گزند حشو دور بماند میتوانید بجای " هدیه ی" از " هدیه از" نیز استفاده کنید
🙏🙏

درود بانو
بسیار زیبا و پر احساس بود

درود فروغ بانوی ارجمند
بسیار زیبا سروده ای است

سلامت باشید و شاد

درودبانوی عزیزم
مثل همیشه بسیارزیبابود

درود بر شما سرکار خانم فرشیدفر

زیبا بود و عالی لذت بردم

قلمتان نویسا


💯💯💯💯💯💯💯💯

بسیار زیبا بود
درود بر شما
به مهر و نور باشید

با سلام و احترام بهانه ات را دوست داشتم
با ریتم و آهنگ خوب
ولیکن احساس کردم جایی بیت رو و گاها مصرع رو فدای قافیه کردین
که البته خود ما هم از این کار ها کردیم
به هر حال
زیبا خواندمت مانا باشید

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
شاعر بزرگوار
غزلهایت دل مرا
بالای بالا می برد
دل را با لذتی
تامرز شیدا می برد

درود زیبا و روان مثل همیشه
بداهه :تقدیم شما
این دلبری و نگاه عاشق
از طبع خوش و زنانه توست
هر جا که ترانه ای شنیدم
آوای خوشش نشانه توست

سلام مهربانو جان
دلنشین و زیباست
قلمتان ماندگار فروغ عزیز

درودتان نازنین بانو فروغ عزیز
بسیار زیباست ودلنشین

ابری شده آسمان قلبم
چشمان ترم نشانه ی توست
رفتی و ندارمت ، غمی نیست !
درخواب، سَرَم به شانه ی توست

مستدام قلم شما بانو جان

درود مهر بانو جانم
زیبا سروده‌اید
شاعرانگی تان مستدام

سلام و احترام گرانمهربانو فروغ
احساسش عالی
درودتان

درود بر شما
خیلی زیبا و با احساس بود

درود بانوی گرامی
بسیار زیبا سرودید

سلام و درود بانو فرشیدفر گرامی
غزل زیباییست سرشار از احساس
شاد باشید و سلامت

درود بانو

روان و دلنشین

ذوقتان سرشار و کلامتان پر بار

درود بر شما بانو فرشید فر
زیبا و پر از احساسات ناب بود شعرتون
پاینده و برقرار باشید

درود بر شما بانوی ادیب

زیباست
دستمریزاد
پیروز و پایدار باشید

سلام
من این بیت را انتخاب کردم :

رفتی و ندارمت ، غمی نیست !
درخواب، سَرَم به شانه ی توست


راستی پروفایل جدیدت مبارک . خیلی قشنگه

شاعرشدن از بهانه ی توست
سلام و درودتان
پاینده باشید

درود بر شما مهربانو فروغ ادیب و بزرگوار
سروده‌ی زیبایی از شما خواندم و لذت بردم عزیز نازنین
شاعرانگی‌ هاتون مستدام

درود بر شما
زیباست
قلمتان سبز

درود بر بانو فروغ نازنین و سرایش‌های نابش

درودتان بانوی عزیزم

بسیار زیباست رقص قلمتان

سلام و درود دوباره
و تقدیم شما:

سلام و درود
فرهیخته ی گرامی
لطفاً با سرایش در مکتب ادبی نورگرایی،
به گسترش این مکتب ارزشمند بومی،
مددکار باشید!
مکتب ادبی نورگرایی در همه ی قالب های شعری بطور عام و در شعر پیشرو بطور خاص می تواند به کار برود. منظور ما از شعر پیشرو، گونه هایی است همچون سه گانی، سروش، شعر سبز یا چندآهنگ و شعر تک.
تقدیم شما بزرگوار:


مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
گونه ی سه گلشن

(آغاز گر:)
"ای ستم ها! شما نمی مانید
بیش کم ها! شما نمی مانید"

(پیکره:)
می رَوید و ترانه می آید
نور ایمان به خانه می آید

می رَوید و غزل نمی خندید
گلشن خوش بهانه می آید

ای کلانشهر قهر با گل سیب
-که اسیری به تازیانه ی باد-
چیستی پس تو؟!
رونوشتی میلیونی از قوطی کبریت؟!

آی مهواره ی کلاغ سرشت!
- که در آسمان هم هستی -
چیستی پس تو؟! زاده ی ابلیس؟!

آی خیل ماشین ها!
های اسبان آسیاب فریب!
در بیابان شهر دایره ای
آسیب - آسیب
تا کدامین کمال می رانید؟!

گرچه خیلی زیاد هم باشید
آی بسیار های کم مقدار!
بعد از این، آن یگانه می آید

گفته خورشید پشت ابر به کوه
در سپیده دم تغزل شان:
صدهزاران ترانه می آید

در حقیقت، فسانه ها، حق اند
همه اسطوره می شویم به عشق
- اگر اهلش باشیم -
در حقیقت، فسانه می آید

(پایانبخش:)
"من دلم روشن است‌‌؛ می بینید."

مکتب ادبی نورگرایی
در نورگرایی، جامعه ی پسامدرن امروز در کنار جنبه های مثبت سنت و با نگاهی معنوی و امیدوارانه و در عین حال، واقعی (و البته با آرایه پردازی های جهان ادب و هنر) به تصویر کشیده می شود.
اصول توحیدی، خانواده، میهن، اخلاق،
جلوه های طبیعت، جلوه های مثبت، سازنده و غیر خرافی سنت، نوستالژی با تأکید بر پاسداری از ارزش های کهن و بازسازی آنها بصورت پیشرو و هماهنگ با دنیای امروز (بجای افسوس خوردن های بی فایده) و مواردی از این قبیل، مفاهیم مکتب نورگرایی را تشکیل می دهند و همه ی آنها - با شدت و ضعف هایشان - جلوه هایی بهره مند از نور خداوند یکتا دانسته می شوند
(الله نور السموات و الارض).

سه گلشن:
گونه ای آمیخته از شعر سنتی و نو،
با سه بخش آغازگر، پیکره و پایانبخش
(که گاهی بخش نخست یا پایانی آن حذف می شود)
با انعطاف پذیری زیاد در هریک از این سه بخش و در قافیه و وزن و....
سه گلشن، همانند سه گانی، سروش،
شعرسبز یا چندآهنگ و شعر تک،
گونه ای از شعر پیشرو است.

سلام خواهر خوبم
بهترین شعر رو در صفحه ی شما خوندم
مرسی از این شعر قشنگ و صمیمی

درود

بسیار شیوا و زیبا قلم تان سبز

درود بانو فروغ جان
بیدار نمی شوم ز رویا
گوشم پُرِ از ترانه ی توست
دیوان "فُروغ" و شعر و شورَم
شاعر شدن ! از بهانه ی توست...