زخمه

زخمه هاي اين دلم را مي سرايم عاشقانه

هر غزل شعرو ترانه با بهانه بي بهانه

ساز كهنه اي برايم مانده در اين وادي عشق

دل چه مي داند رديف و قافيه در كنج خانه

شطرنج

من مگر مهره شطرنج تو بودم مرا چرخاندي

بارها دور زدي صفحه تقدير مراگرداندي

دست ويرانگر تو بود به هر سويم برد

همچو بازيگر قهار ، مرا سوزاندي

 لباسي بافتم

لباسي بافتم از تارو پودم

براي او كه بوده چون وجودم

نكرد آن جامه را يك لحظه بر تن

تمام عمر پا بند كه بودم