پای در بند

پــای در بـنــدِ زمـیــنـم خـاطـری آزاد کــو؟
مــن گـرفـتـار و حـزیـنـم طاقتِ فـریاد کـو؟
در تلاطـم های دنیا جـز بلا در عشق نیست
عـــشـقِ در دامِ بــلا و آن خــراب آبــاد کــو؟
قـوسِ ابرویت کمان و تیری از چشمت کمین
طــاقــتِ رفـتـن نــدارم خـنـجـرِ صــیـّاد کـو؟
شـوق دیـدار مـرا یـکـبـاره از قلبت کـه بـرد؟
شـور و شـوقی را که دیگر از سرت افتاد کو؟
دست در دستِ توام پس گرمیه دستت کجاست؟
آن محبت های بـی احـساس و بـی بنیاد کو؟
لحظه های با تو بودن هر چه بود اما گذشت
آن صـمـیـمـیت کـه حالا برده ای از یـاد کـو؟
رفـتـه ام تـا کـوه ریـزم‌،کوه از حُزنم شکست
تـو مـگـر شـیرین نبودی تیشه ی فـرهاد کـو؟
کـوه را فـرهاد ریـزد خـسـرو بـا شیرین رود؟
آتـشـیـن عشقی که حالا داده ای بـر بـاد کـو؟
از دل نـامهـربانت گـریـه بـر چشمـم نشـست
خـنـده ای بـر روی لـب،بـهـرِ مـنِ نــاشـاد کـو؟
بـی مـحـبـت بـا امـیـن، دلـسـوزِ درد دیـگران؟
آنـکـه بـا عـهـد و وفـا مـن را کـنـد دلشاد کـو؟