جمع شیرین

حالا که جســـمـــم می برم از جمع شیرین شما
                                   دل را به ســــــــودا داده ام از  رزم دیرین شما

آه از دل بیمار من ، شهــــدی نشد بر کام من
                                     با تازه رویان این بگو، مســـتی بود دین شما

ترسم که ساغر بشکند ،ز اینجا دگر گل نشکفد
                                    راهــــی نباشد جز سفر، گفتم ولی دّین شما

این میکده عمر من ست ،این لاله زار میهن است
                                              راز بقایش تا ابد یـــا رب و آمیــن شما

تا پیرتان ساقی بود، این میکده باقـــــــی بود
                                 این شوکت و مــــستی بود از یار دوشیـن شما

هر کس بیک حالت یقین ،باید رود زین سرزمین
                              وقت سفر  زین خانه شد ،ز آن جام نوشیـن شما

ز آن صوفی منبر پرست* دردی گران دارم که هست
                                 از دلبر فرزانه ای ، عهدی ز خـــــون بین شما

(طوفان)کز اینجا می رود، زار و پریشان می رود
                           هر چند خطا هم کرده است ، عفو است آئین شما