قصه تکراری

(زندگی) بر شاخه خشکی؛دور پوپکی شب زده می خواند. کودکی بازیگوش، در ساحل شط آدمک می ساخت. (زمین) غضروفی زهرآلود زمان را؛ تف می کند بر رخ ماه و ماه در دستمال چرکین ابر، قی می کند. (مرد) هر شب؛ خواب از سرش می پرید. ژانر کابوس اش را عاشقانه کرد، زنده به گور شد! (مرگ) قصه اش تکراری است. پدر و پسر را گلآویز می کنند؛ پسر را پدر گُلآویز می کند! م.اسفند 6/11/1391 اراک