بی تو غریقی بی نجات از زورق طوفان منم
از نسل قایقران منم هم لحظه ی باران منم
افتاده ای بی جسم و جان بی لنگر و بی بادبان
بی تو در این موج جنون چون کشتی ویران منم
در قعر بحری بی امان همچون غریقی بی نشان
بشکسته چون سُکان منم بی تاب و بی بنیان منم
ناجی در این طوفان تویی از نسل دریابان تویی
تا ساحل دستان تو افتاده ای بی جان منم
من مرد دریا دل ولی بی تو به دریا بی کسم
چون ابر بی باران منم هم بغض این پایان منم
از نسل دلداران تویی ناجی در این عصیان تویی
پارو زنان ای جان منم بر ناخدا مهمان منم
بی تو به دریا مانده ام از موج و ساحل خوانده ام
تا انتها در عرشه ات افتاده بی سامان منم
هم نغمه ی مرغان تویی یاد آور باران تویی
بی تو به دور از آسمان بی نغمه ای پنهان منم
همراه کشتی بان تویی هم پرسه ی یاران تویی
هر دم در این دریای غم حیران و سرگردان منم
تا عرشه ی امید تو افتاده بی سکان منم
بی تو ازل نالان منم بی تو ابد گریان منم
...
مهدی بدری(دلسوز)