شیرماهی

🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃

سلام مازیار عزیز
شعرشان عمیق بود و پر حرف به نظرم
یک بار دیگر بخوان نه اینکه دنبال جواب پریش هایت باشب...بلکه برای اینکه دنبال حرف شاعر بروی....البته اگر خودت صلاح دونستی.
ببخش زیر نظرت چیزی نوشتم

سلام مجتبای عزیز من در متن جز کباده کشی چیزی ندیدم بارها خواندم آن قدر ها هم بی سواد نیستم
حتی شعر را نه فردی میدانم نه در آن فردیت میبینم دوست دارم خود شاعر هم توضیحی بدهد
دوستت دارم

سلام و درود دوست خوبم محمد قنبرپور عزیز، مازیارم.
ماهی شجاع از موج ها نمی ترسد و دل به دریا می زند
ماهی اساسا نماد انسان عارف است
ماهی که از امواج می ترسد در ساحل تور گرفتار می شود
به نظر من اشاره درستی است
پناه بردن به عمق اقیانوس ها کنایتی است که در سطح نمانیم وگرنه گرفتار می شویم؛ 2:

ببخشید دوست عزیزم، اگر کفایت نکرد نوشته حقیر، مجدد از قلم ناب و حضور اندیشمندانه یتان بهره مند خواهم شد.
بنده هم طالب هستم نظر شاعر را بدانم

دلت دریایی رفیق

درود مجدد مازیار عزیز، بسیار عالی، استفاده می کنم از اندیشه ی نابت رفیق

به نظر من شاعر اینجا یک مقایسه بین ماهیان کف اقیانوس و ماهیان کف ماهیتابه انجام داده است. منتها بهتر دانسته شده که به جای کف اقیانوس از واژه عمق استفاده کند تا ضمن بهره بردن از تضاد کف و عمق، به معناهای بیشتر و عمیق تری برسد.
ماهی و ماهی تابه هم جناس و تناسب لازم رو دارند
ماهی، شیرماهی، اقیانوس، عمق و کف : واژه ها نشان می دهد که پیوندی برقرار است
چون من محتمل می دانم عامدا روی این شعر دست گذاشته اید تا کمی ذهن ما را هم به چالش بکشید به نظر من باید ابتدا پرده از نمادهای شعر برداریم
اقیانوس، ماهی و شیر ماهی، مخصوصا چرا شیرماهی؟
همچنین همانطور که اشاره کردید آن ضمیر «ما»

به ترس هم خیلی خوب اشاره کردی رفیق

بله کف اقیانوس هم جای ماهیان ترسو است اینجا لااقل این کد را می گیریم که شاعر ترس را نقد می کند یک نوع از ترس را مذمدم و نوع دیگری از ترس را ارج می نهد.
استفاده می کنم رفیق

درود و ادب و احترام
پوزش بابت تاخیری که پیش آمد در جوابگوی شما

نقد شما را به دیده ی جان پذیرا هستم و نه تنها شما که همه ی عزیزانی که در نقد شعر دستی بر آتش دارند

اما قضیه ی این شعر

دنیای پریشان و پرتلاطم این روزگاران ما بی شباهت به دریا و یا اقیانوسی خروشان و مواج نیست و ما همگان ماهی هایی شناور در این امواج بی پایان و گاه مهلکیم
اگر بتوانیم خود را برهانیم که هیچ وگرنه یا اسیر توریم برای سور

ماهی کنایت از انسان دارد
ترسو ها از کشف و شهود اعماق دنیا پرهیز میکنند و دل خوش به کور سویی به سطح آب و یا ساحل که نشان از کوته بینی و عجز در انتخاب صحیح است گاه شکست می خورد می بینند آنها سرزمین موعود که ساحل یا سطح آب است واقعیت نداشت یا موفق می شوند خود را به آب مواج می رسانند یا اسیر مرگ و هلاکت می شوند
و به تاوان این جهل، خرافه، نادانی، انتخاب ناصواب، پیروی و تقلید کورکورانه (همانگونه که می دانید اکثریت جامعه انتخابات تقلیدی دارند) اسیر چنگ نابودی و فنا که اینجا با مرگ ماهی و ختم به سرخ شدن در ماهی تابه یا سیخ کباب که البته ماهی تابه را ذکر کردم که جناس و هم آوایی و واج آرایی شکل بگیر، می شوند. همان جهنمی که قرار است ما را بخاطر اعمال اشتباه و خطا در آن سوخته شویم
این سرانجام مایی که کورکورانه مقلد بودیم و ترسیدیم و که کشف و شهود دنیاهای دیگر نپرداختیم
شیرماهی نماد انسان های استوار، خود رهبر و مستقل که خطر مبارزه و شناسایی جهان های ناشناخته را دارند... جهان ناشناخته ی کف اقیانوس...
انتخاب کردند بر خلاف دیگران متفاوت باشند و مقلد نه
و...
کلمات و واژگانی انتخاب شده که پیوتد سطر ها حفظ شود و پیام شعر به مخاطب منتقل بشود
ضمیر مای بکار رفته نماینده افرادی خاص جامعه است که همسو و همراه موج رودخانه ی خروشان این ایام شنا نمی کنند نه من مورد نظر شما...
کنایاتی داشت شعرمشعرماما کباده کشی و کل کل کردن... به شخصه خاک پای همه ی انسان های آزاده و فرهیخته و مظلوم جهان هستم و خواهم ماند

از محضر دوستان جان و نازنینان یار پوزش می طلبم
قصد زیاده گویی نداشتم
خواستم به احترام شما عزیزان پاسخی داده باشم...

درود رفیق ناب، مازیار عزیز، ممنونم از قلم ارزشمند شما
سپاس که فعال و پرانرژی می نویسید
قلمت زرنگار رفیق