ستاره ی روشن

با سلام بر اهالی شعر
و جناب فتحی عزیز
و شعر
این یگانه نورِ دمیده به گوشه ی هستی
از بدو ورودم به سایت وزین شعر ناب چه فراز و فرودهایی را تجربه کردم انسان ها و شاعران و عزیزانی که آمدند و رفتند اموختند و آموزش دیدند و خواندن و سرودن در این میان عزیزی که همیشه به عنوان گل سر سبد حاضرین و بی ادعای بی ادعا که خود همیشه بودنشان را برکت و سرودن شان را نعمت و خواندنشان را سعادت میدانم و چقدر از منش نیک متانت و مهربانی و عاطفه ایشان فیص بردم و چقدر دوستشان دارم
عزیزی که با این سن مجرب چقدر با انرژی و با انگیزه هنوز در شعر سیر می‌کنند و چقدر لذت بخش است دیدنشان در صفحه سایت و چه انگیزه شگرفی است برای ما جوانان
هماره رهنمونها، خاطرات و داستان و خصوصا اشعارشان زینت بخش محفل ادیبانه بوده و هست و حالا که رسیدم به این شعر لطیف، یکدست و زیباو عارفانه و سلیس و خوش آهنگ (البته در بعد ردیف و قافیه کمی جای کار دارد) که به جرات میتوانم بگویم بهترین شعر ایشان را در سایت خواندم البته سلیقه خودم را عنوان میکنم وگرنه نه تخصص کلاسیک دارم نه در جایگاه انتخاب هستم و شما عزیزان را هم به خوانش این نجوای زیبای عاشقانه جلب می کنم البته جسارتا با کمی ویرایش :

ای یار آشنا که بی خبر از دل منی
در ذهن من تو ستاره ی زیبا و روشنی
گرچه نهان زچهره ای اندر شعارها
لیکن به قلب من صفای تو دادست روشنی
عشقت ندیده در دل ما جا گرفته است
من چون کویر خشک و تو برایم چو شبنمی
یارب سعادتی تو عطا کن به این حقیر
کان یار با صفا شودم یار و همدمی



سایه تان مستدام فتحی بزرگوار