پست های وبلاگ

سلام...
درود بر شما و سوال زیبایتان....
بنده هم منتظر جواب اساتید می مانم...
و دنبال میکنم این پی وی رو.....

سلام
آرزوی توفیقات هرچه بیشتررا براتون دارم.
پاسخ :
ازتعدادوترتیب هجاهادرمصرع اول ، برای سایرمصارع الگومی گیریم.
دراین چارچوب برای زیباسازی تلاش می کنیم.

درود شاعر گرامی
بسیار زیبا فرمودید
یکی از راه های این مطلب مهم رو جناب امین زاده فرمودند
البته حقیر شاگردی بیش نیستم ....
اما در این باب مهم شعرای معاصر اختلاف نظر دارند
ما باید بدونیم خواسته مون از شعر چیه و از گفتن شعر چه هدفی داریم .بطور کلی اگه بخوایم شعرهامون عمومی باشه میشه روش اولی رو که فرمودید استفاده کرد چون عموم مردم ما از قواعد شعری نمیدانند اما اگه بخوایم شعرهامون خصوصی باشه باید قواعد رو ترجیح داد. برادرم از اونجایی که شعر از احساس درونی سرچشمه میگیره و شاعری مثل من که در ابتدای راه است به نظر من قواعد مهم نیستند چون خواه ناخواه رفته رفته باید رو به قواعد شعر بیارم واما نگران یک هجا بیش و کم در شعر نباشیم درست میشه با مطالعه بیشتر و خواندن اشعار که اون هم باز شاعران اختلاف نظر دارن گرچه مدعی آن هستند که سبک کهن رو پاس میدارند ولی در حال حاضر بیشتر به سبک شاعران معاصر روی آوردند. در ادامه عرائض حقیر توجه تان را به این مطلب که به تازگی آن را خواندم جلب میکنم که خالی از لطف نیست.
اگر شعر می‌نویسد برای اینکه تخلیه شوید و هیچ‌وقت هم آن را منتشر نمی‌کنید ممکن است نخواهید این نکات را به کار بگیرید. اما اگر هدفتان تأثیرگذاری و ارتباط با مخاطب است و قصد دارید احساسات او را برانگیخته کنید بیایید با هم آن‌ها را مرور کنیم:

۱
برای هر کاری باید هدفمان مشخص باشد. وقتی نمی‌دانیم می‌خواهیم به کجا برویم چطوری می‌توانیم مسیرمان را مشخص کنیم؟ نوشتن شعر هم از این قاعده مستثنا نیست.

شعر می‌نویسیم برای آزاد شدن ذهنمان؟ برای اعتراض؟ کشف؟ توصیف زیبایی‌ها؟

بعدازاین باید تمام عناصر شعر را باهدف موردنظرمان تطبیق دهیم.

هوشنگ ابتهاج دراین‌باره می‌گوید: «برای من این‌ها هیچ‌کدام این جنبه‌های هنری و سازمان پیدا کردن و سازندگی داشتن نداشت، برای من حرف زدن، درد دل کردن خودم مطرح بود، یعنی واقعاً من هیچ‌وقت شعر نگفتم که بگویم مثلاً شعری گفتم. یک وسیله‌ای بود که حرفم را بتوانم بزنم. دردی بیان بشود؛ و تمام این فوت و فن‌های کار شعر هم، ابزار کار من بود که بتوانم حرفم را بزنم.»

۲
از کلیشه‌ها دوری کنیم. یعنی استعاره‌ها و تشبیه‌ها و قیاس‌های تکراری و قدیمی را بیرون بریزیم و تلاشمان این باشد که استعاره‌های نو خلق کنیم. مخاطب خلاقیت را می‌فهمد. دلش کاری می‌خواهد که او را شگفت‌زده کند. وقتی صور خیال آشنا باشد دیگر خواننده با آن درگیر نخواهد شد و ذهنش به چالش کشیده نمی‌شود. طوری بنویسیم که شعر ما معانی عمیقی را در بر بگیرد.

حسین منزوی یکی از شاعرانی است که کلیشه‌ها را در هم می‌شکست.

هنگام وصل ماست به باغ بزرگ شب پ

وقتی‌که سیب نقره‌ای ماه می‌رسد

ترکیب سیب نقره‌ای ماه استعاره‌ای بکر و زیباست.

به همین ترتیب:

زباله‌های بلا می‌برند جوی به جوی

—————————————

مگو که آینۀ جاری‌اند جوباران

که من هنوزم و در من همیشه‌وار تویی

۳
برای ایجاد تصویرهای بدیع بکوشیم. در این مورد اینجا نوشته‌ام.

۴
در استفاده از کلمات عینی و ذهنی دقت کنیم. (+) برای ارتباط با مخاطب و تأثیرگذاری بیشتر و اینکه بتوانیم تصویر دقیق‌تری ازآنچه در ذهن داریم ارائه دهیم باید بدانیم چه موقع از کلمات ذهنی و چه موقع از کلمات عینی استفاده کنیم.

به کلماتی عینی می‌گوییم که وقتی با آن‌ها مواجه می‌شویم یک تصویر مشخص در ذهن همۀ ما شکل می‌گیرد. مثل پیانو، موبایل، دختر

کلمات ذهنی اما می‌تواند برای هرکسی مفهومی خاص داشته باشد. مانند شکوه، طرب، رنگ.

وقتی می‌گوییم او خوشحال است این خوشحالی برای من ممکن است حد و حدودی داشته باشد و برای شما هم همین‌طور. اما گربه‌ای که از کنار دیوار رد شد را همه می‌توانیم تقریباً یکسان تصور کنیم.

فکر می‌کنم برای تصویرسازی کلمات ذهنی بهتر باشند.

مثلاً به‌جای اینکه بگوییم او خوشحال شد می‌توانیم بگوییم برق شادی در چشم‌هایش درخشید.

۵
به بدیهیات بی‌اعتنا نباشیم. چیزهایی مثل راه رفتن، خوابیدن، غذا خوردن و…قدرت شاعر در این است که اتفاقات روزمره‌ای که مردم عادی به‌راحتی از کنار آن می‌گذرند را با نگاه تازه‌ای ببیند.

به قول اسماعیل امینی: «شاعران باید به مسائل جهان به‌گونه‌ای دیگر بنگرند و در بدیهیات تردید کنند. اگر قرار باشد آن‌ها نیز به دنبال موضوعات معمول و عادی بدوند که دیگر فرقی با دیگران ندارند و پشت سر دیگران می‌دوند درحالی‌که شاعران باید جلوتر باشند و ابعاد دیگر ماجرا را دیده و کار هنری درباره آن انجام دهند.»

۶
بازنویسی مرحلۀ آخر نیست. تازه ‌کار ما پس از نوشتن پیش‌نویس اولیه شروع می‌شود و.....
امید که مورد قبول واقع شده باشه
منتظر نظر اساتید برای آموختن هستیم
زنده باشید به مهر بزرگوار🌹🌹🌹

با سلام خدمت دوست شاعرم اگر چه عزیزان به تفصیل دراین باره سخن گفتند اما وزن در شعر باید رعایت شود در شعر کلاسیک در هر صورت
دغدغه های شما بسیار زیباست
و حتما از بهترین ها در شعر خواهید شد

به نام و یاد خدا من سعی نمودم که پاسخ ها را به یکسان بنویسم و از همه سروران که زحمت کشیدندوچندعزیزی که احتیاج به نام بر دن نیست وقت گذاشته و داشته های ذهنی خودش را تایپ نموده تشکر و قدردانی نمایم و به امید خدا یک مرحله جدید تر برای اینکه بهتر بتوانیم
برای. فراگیری امثال خودم مفید باشیم و برای اساتید محترم یک مرور اطلاعات شان باشد را ایجاد کنیم که مورد قبول واقع بشه و اساتید محترم دیگر هم به این جمع اضافه شود انشالله که اینطور خواهد شد

دوست خوبم جناب ققنوس عزیز
ضمن گسیل درود ،حضور شما و عرض ادب محضر اساتید محترم نظرگزار.
حسب الامر حضرتعالی ، در حد وسع ،مطالبی را عرضه می دارم .
درخصوص شعر شایسته است بیان کنم
هرنوشته ای که دارای وزن و قافیه باشد ، سخنی منظوم نامیده می شود.
زمانی ، این سخن منظوم نام "شعر" می گیرد که برخوردار از قوائد شعری
باشد.درغیر اینصورت در قالب نظم و نثر قرار می گیرد ونام شعر نمی پذیرد.
درآثارشاعران سرشارمتقدم و متاخرهمچون حضرات سعدی ، حافظ ، مولوی و امثالهم ،هیچگاه شعری بدون وزن وقافیه و استعارات ادبی یافت نمی شود.
متاسفانه تعدادی از نویسندگان نوظهور به دلیل ضعف استعداد درجمع آوری و ردیف کردن قوافی و اوزان، به راحتی از این مهم صرفنظر کرده و شتابان در مسیر اشعار نو و غیره افتاده و قالبهای جدیدی اختراع کرده اند.
که حقیر با بضاعت اندکم به هیچوجه نمی نوانم از آنها با نام شعر یاد کنم.
امیدوارم عرایض بنده ملالت خاطری ایجاد نکرده باشد.
ارادتمند یکایک شاعران و سرایندگان ارجمند،
ی. ع.آصف