چرا فقها در زمان ظهور، فتوا به قتل امام زمان میدهند؟
✍شهید مرتضی مطهری
♦️علمای شیعه و فقهای شیعه خود را نائب حضرت حجت بن الحسن (عجل الله تعالی فرجه) معرفی میکنند، ولی فقط در بعضی کارها نه در همهی کارها. هر کاری که منفعت دارد و از آن کار، پولی و مقامی درمیآید، نیابت آن کارها را قبول دارند مثل گرفتن وجوه و ولایت بر صِغار و اِفتا و قضا؛ و هر کاری که فقط زحمت و مجاهده میخواهد، میگویند خود حضرت بیایند و آن کار را درست کنند.
♦️علیهذا بودجهی مصالح عامه را آقایان میگیرند و به خودِ اصلاحات عمومی کاری ندارند و بلکه ایمان به آن کار هم ندارند و عقیدهی خلاف دارند و درست مثل قوم بنی اسرائیل میگویند: «فَاذْهَبْ أَنتَ وَ رَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَیهُنَا قَاعِدُون»[مائده/۲۴؛ تو و پروردگارت بروید و پیکار کنید؛ ما اینجا مینشینیم]
♦️از اینجا باید فهمید که چرا در روایات وارد شده که فقها به قتل حجت بن الحسن فتوا خواهند داد، هرچند آقایان تأویل میکنند و میگویند مقصود، فقهای عامه میباشند!!
♦️البته قضیه، علت طبیعی دارد؛ وقتی که کسی ظاهر شود که دکّان آقایان را میبندد، با او کاری ندارند؛ بلکه صددرصد با او مخالفاند.
♦️اینها امروز از نام او، از جشن تولد او و از مقام او بهرهبرداری میکنند، و این بهرهبرداری درصورتی است که خود او حاضر نباشد؛ اگر خود او حاضر باشد، این بهرهبرداری میسر نیست. فقط کسانی به او خواهند گروید که آمدن او به دنیای آنها ضرری نرساند و از نبودن او سوءاستفاده نکنند.[به قول شیخ ما، حضرت محمود امجد: خوشا به حال نامسلمانان و غیرشیعیان که «مبنا»یی ندارند، تا وقت ظهور بگویند حرفهای این آقا با «مبنا»های ما جور درنمیاد، لذا راحت میپذیرند، چون دعوت حضرت، دعوت به عقل و فطرت است؛ ولی ما کلی «مبنا» ساختهایم و لذا به مخالفت میپردازیم!]
(یادداشتهای استاد مطهری، ج۱۵، ص ۱۵۰)
باقر رمزی باصر