پست های وبلاگ

سلام و درود
استاد والری یه جمله ای دارند به این شرح که نثر مثل راه رفتن میمونه و شعر مثل رقصیدن
تو راه رفتن شما هدفت اینه که فقط برسی حالا چه با تاکسی چه با هواپیما چه پیاده بستگی به امکاناتت و وضع مالیتو حالت خودت میتونی انتخاب ولی تو شعر اصولا زیبایی و مهارت و شاعرانگی خیلی مهمتره و صرفا این نیست که ما بگیم وزن رو رعایت کردیم قافیه و ردیفم که اوکیه حالا هر چی تو مخمون اومد و درست هست و نیست معنا داره و نداره شاعرانگی داره یا نداره نواوری داره یا نداره ولی ما شعر گفتیم . خیر چه بسیار نوشته هایی که شما یه هجا خارج از وزن نمیتونی توش پیدا کنی ولی شعر نیستند چون به خاطر دلایلی که گفته شد اصلا شعریتی درش نیست
خوده احمد شاملو رو حتی طرفدارانشم یه جاهایی از یه سری نوشته هاشو میگن شعر نیست نه به خاطر رعایت نکردن اوزان عروضی به علت اینکه میگن شاعرانگی نداره
یه حالت بدتری هم که خیلی ها دچارشن اینه که یه نوشته ای میارن رو کاغذ صرفا یه سری ترکیب های عجیب غریب و ساختگی و قلمبه سلمبه رو روی کاغذ میارن میگن خوب وزن و قافیه که نمیخواد پس کسی نمیتونه ازم ایراد بگیره از معنا هم هرکی ایراد گرفت میگم شما نفهمیدی چون مفهوم درونی و پیچیده ای داره! بعد هم در خیال خودشون رو احمد شاملو میبینند...!
احمد شاملو رو قبول ندارم به عنوان شاعر ولی نوشتت هاش اگر نگم تماما اکثرا روی اصول و طوری با سلیقه کلمات رو در کنار هم چیده که کاملا اهنگین هست و ملموسه این امر و صرفا این نبوده که یه سری عبارات توی ذهنش باشه و بریزه روکاغذ بی هیچ نظم و ترتیبی قطعا روش فکر کرده به واج ارایی کلمات به اهنگین بودنش به ارتباط معنایی کار فکر کرده حتی یه جاهایی دانسته ایراداتی داشته در استفاده از کلمات برای اینکه آهنگ و وزن نوشتش رو حفظ کنه و زیباییه خوندش رو که نمونه بارزش هم همین چند جملشه
ابلها
مردا
عدوی تو نیستم
انکار توام

پی نوشت :مبحث خوبی رو اغاز کردین و جای بحث زیاد داره فعلا چند خطی نوشتم در اینده هم سر میزنم بهتون
پایدار باشید

عالی بود

سلام
شاعر بزرگوار
قلمتان توانا
دستمریزا درود .درود