سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری

	عضویت در شعرناب
	درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

شاعر و هنرمند
حوریه دردانی حقیقی

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

روایت یک بوسه

بوسه ها محکوم به اعدامند. ...

تصادفن

من تنها شاخه این درختم که وعده ی سیب می دهد...

درآمد ، ماهیانه پنج تومان اجاره میخورَد یک سوّم از آن ز باقیمانده نیمی پول سیگار و نیم دیگ...

بمکید

از سینه زنی که......

فال حافظ🤍

یلدانه ای در کنار دوستان ناب...

کوه نورد و. قله.

کوه نوردی شد گرفتار از مسیر قله و کولاک وبرف ...

غزل : غروب یلدا

غزل : غروب یلدا به مو رسیده جوانیم ، ای تماشایی خمارِ پیک ِ نخوردم به ا...

دوبیتی

سُررخیِ لبش هم مِیِ یلدا باشد ...

تقویم روز

يکشنبه 2 دی 1403

22 جمادى الثانية 1446

Sunday 22 Dec 2024

مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

يکشنبه ۲ دی

پست های وبلاگ

شعرناب

اشعار و ابیات ناب تعلیمی و اخلاقی و عرفانی از شعرای سبک های شعر فارسی(قسمت اول)

ارسال شده توسط دکتر رجب توحیدیان آغ اسماعیلی(سالک) در تاریخ : دوشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۵ ۰۰:۱۶ موضوع: آزاد \| تعداد بازدید : ۱۶۹۷ \| نظرات : ۸

اشعار و ابیات ناب تعلیمی و اخلاقی و عرفانی از شعرای سبک های شعر فارسی(قسمت اول) دکتر رجب توحیدیان استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سلماس آب در روغـن بـریزی نالــه خیـــزد از چــراغ صحبتِ نا جنس، آتش را بــه فــریــــاد آورَد صائب آبــرو هـرگـز نـدارد. آنـکه در هـر صبح و شــام پیشِ دونان، پشت را ،بهرِ دو نان خم می کند فــرّخی یزدی آتش انـدر کـَف بــُـوَد مخلــوق، روزِ امتحــان کاش ما هم می توانستیم،چـون یوسف شـویم منصـور قاسمیان نسب آدمِ دانـا نیــــــــالاید زبـان بـر تیغِ طعــــن دوست را حـرفِ ملال انگیــز، دشمـن می کند رحمت موسوی آدمیــزادی کـه می گـویند اگــر ایـن مـردمند ای خـوشـا جـایی که آنجـا خــود نباشد آدمی صفایی نراقی آری اگــر کـــه عشق، گنـــــاهِ من و دل است با این همــه گنـــاه، خـــــــدا رحمـمان کنــد محمّـد کریم توفیق زاده فسا آزادگی از ســــرو بیـــــــاموز، کــه یک عمــر با آن همـــه بی باریِ خـــــود، غرقِ غرورست صالح صـابر گیلانی آزاد نیستنــد بـــــه دولت رسیــــــدگـــــان گـردید پای بنـــدِ نگیــن، تا ســــــوار شــــد واعظ قـزوینی آزاده را جفـــــــــــایِ فلـک بیش می رسـد اوّل بلا بــه عاقبت اندیش می رســـــــــــد امیـری فیروز کوهی آسایش اگــر جــــــویی در راحتِ مـردم جـو تا هست تنی در رنج، آن بِه کــه نیاســـــایی عبدالمجید اوحدی یکتا آسمـان آسـوده است از بـی قــراری‌ هــای ما گــریه ی طفــلان نمی‌ســـوزد دلِ گهـــواره را صائب آسمــان سخت و نفس بی اثــر و بخت ملـول همـــــه آهنـگـــرِ این آهـــنِ ســــردیم عبث نوعی خبوشانی (محمدرضا قوچانی) آســوده گـر از سنگ شـد از ارّه جـــدا نیست نخلـی کــه در این باغ ثمــــــــــــر هیچ ندارد حـزین لاهیجی آشنا بی گنهـــم می کشــــد از نرگسِ مست چه تمنـــّـــــــا دگــــر از مـــــردمِ بیگانه مرا همایون تجربه کار کرمانی آشنـــایـانی کـــــه از حــّقِ نمـک دم می زنند هم چو دندان برسـرِیک لقمـه برهـم می زنند واعظ قـزوینی آشنـایی چـــون کهــن گـــردید بی لذّت بوَد کــوزه ی نو یک دو روزی ســرد سازد آب را سالک یـزدی آفـــاتِ فلک بهــرِ مکـافــاتِ من و تـوست بــد، کی رســد آن را کـه ســزاوار نبـاشـــد کامل جهـرمی آفتـــابا از درِ میخــــانه مگـــذر کایـن حریفان یا ببوسنـدت کـه یاری، یا بنـوشندت که جـامی وصـال شیرازی آفتـابی تـو و عالم به وجـــودِ تو خوش است حیف باشـــد کـه نباشی تـــو و دنیـــا باشد سلیم تهـرانی آفتــــابی زد و ویـــــرانه ی دل روشـن کرد لیک افســوس چه زود از سـرِ دیوار گذشت عمـاد خراسانی آفــرین بـاد بـه پــروانه کـه مـــانندِ من است خـود به آتش زد و از هرچـه به جــزیارگذشت عمـاد خراسانی آفــرینش همــه تنبیـــهِ خــداونــدِ دل است دل نـــدارد که نــدارد بـــه خــداوند اِقـــرار سعـدی آمد مسیح و مـرده یِ صـــد ساله زنـده کرد امّا نگـــه بـه ســـــویِ من محتضـــر نکــرد امان اله خان صوفی آن آتشي كه آمــد و دامـــانِ مــــا گـــرفت اوّل تــو را بسـوخت كه آتش بــه مــا زدي جواد جعفـری فسایی« سها» آن کسی را بستــایید کـه اندرهمــه عمــر بهـــرِ آســـــایش ِ مــردم قــدمی بر دارد افســر آنان که دل به غیبتِ ما شـــــــاد می کنند باری بِدان خـــــــوشم که مرا یاد می کنند حاجی تهرانی آنان کــــه راهِ صلح، به پیــــکار بسته اند درحیــرتم چـــه طرفی از این کار بسته اند علی اکبر کنی پور( مستی) آنانکـه زکبـر و حســـــــد و کینــــه جـدایند همســـــــــایه ی دیوار به دیوار خـــــدایند ناصر امامی فریاد شیرازی آنجـا که جهـل مـایه یِ تمکین و سروری ست بایــد به روزِ مــردمِ دانـــا بســـی گـریست جواهری وجدی آنجـا کـه نیست با خبـر ازفتنــــه، ذوالفـقــار خنجر ز پشت ملجـمِ بــی خــــواب می زنـد جواد جعفری فسایی « سها» آنـچنــان دور حقیقت شـــده از گفتــه ی ما که دگـــر کس ندهـد گــــوش به گفتارِ کسی رسا آنچنـان سـوختــه این خـاکِ بلاکش کـه دگر انتظـارِ مـــددی از کـــَــرمِ بـــــاران نیست سایه آنچنـان کـز صفــرگــردد رتبــه ی اعـداد بیش پـایه ی این ناکسـان ازهیــچ بالا رفتـــه است میرمعصوم تسلّی آنچنــــان گـــرم است بازار مکــــــافاتِ عمل چشم اگــر بینــا بوَد، هر روز روزِ محشر است صائب آنچــه با سرو و سمـن بادِ خــزانی می کند عاقبت بیـــدادِ پیــری با جـــوانی می کند کمال اجتماعی گلبانگ آنچــه بر باد دهـــد خــاکِ ستمــکاران را آهِ مظلوم به هنگـــــامِ سحر باشد و بس محمدحسین ناصر ترک آنچـه روزِ دشمنی، دشمن به دشمن می کنــد در مقــامِ مهــربانی، دوست با من می کنــــد سامانی موج آنچـــــه کـــه دارد به پــای ، دینِ خـــــدا را تا به ابـــــد، پرچـــمِ عــــــزایِ حسیـن است صغیر اصفهانی آنچـه نایاب است درعـالم وفــا و مهــرِ مـاست ورنه درگلـزارِ هستی ســرو و گل نایـاب نیست رهی معیری آن خیمــه ای که گیســویِ حــورش طناب بود شــد سـرنگـــون ز بــادِ مخــــالف، حباب وار محتشم کاشانی آن دست و آن زبان کــه در او نیست نفعِ خلق جز چـــون زبانِ ســوسن و دستِ چنــارِ نیست سنایی آن را که مـایه دار بُــوَد خـــود نمــای نیست هـرگز کسی گـُـلی بــه ســـرِ باغبــــان ندید کلیم کاشانی آن روز تـــو را نخـــلِ بـــرومنــد تـــوان گـفت کـه از هـرکه خـوری سنگ،عــوض میـوه فـشانی صائب آن روز کــه تعلیــمِ تـــــو می کــرد معــلّم بر لــوحِ تـو ننوشت مگـــر حـــرفِ وفــا را؟ هلالی جغتایی آن روز که کـارِ همـه می سـاخت خــــداوند مـا دیـر رسیـدیم و به جــــایی نرسیــدیم مسیح کاشی آن زاهــدي حقيقـتِ زهـــدش بـُـوَد قبــول كــان داغِ بـر جبـين ، نكنـــد مُهــــرِ بـرتري جوادجعفری فسایی «سها» آن سـروران کـه تاجِ ســــرِخـلق بــــوده اند اکنون نظاره کن که همــه خـاکِ پا شــدند امیرخسرو دهلوی آن شب، چــه شبی بـود، کــه دیدند کواکب نظمِ تو پراکنــــده و اردویِ تـــو ویـــــــران حسین منزوی آن قَـدَر زود شـــود پـَـرپـَر و بــر بـــاد رَوَد که نمـانَد بــــه کسی فـــــرصتِ گل بـوییدن بیژن ترقی آن کــو بـــه دل، دردی نـــدارد آدمی نیست بــی زارم از بـــازارِ ایــــن بــی هیچ دردان هوشنگ ابتهاج«سایه» آمـــده در صف و گفتیـــــم، به نوبت سخنی هرچه دیدیم و شنیدیم، همــه حُسنِ تو بود احمد توکلی اینانلو فسا آن که از حلقــه ی زر، گوش گـــران است او را چه غم از ناله ی خونین جگــــــران است او را ملا جامی آن کـــــــه خبــــــردار شــــد ز کیشِ محبّـت کــــار نــدارد بـه هیـــــچ مــذهب ومــــلّت فـروغی آن که گــریان به سـرِخاک من آمد چون شمع کاش در زنـدگی، از خــاک مـــرا بر می‌داشت صائب آن لاله رخ کـــه ســوخت دلِ مـن به داغِ او روشن بُـوَد همیشــــه الهــــــــی چـــراغِ او رمضان فنایی آن لئیم است که چیـــزی دهـد و باز ستاند جان اگر نیـــــــز ستـانی زتو من، دل نستانم عماد خـراسانی آن هـا کــه بـد کننــد، ســـزاوار دوزخنــــد دوزخ چه کــرده است، که شایسته ی من است مشرقی مشهدی(میرزاملک) آن هــا کـــه تَـرکِ دولتِ جـــاوید کــــرده انـد زین پنـج روزِ دولتِ دنیـــا چـــــه دیـــده اند صائب آه از این قـومِ ریــایی کـه در این شهرِ دو روی روزها شحنــــه و شب باده فــــروشند همــه شفیعی کـدکنی آه، اُشترها، چــه غمگـین و پریشـان می روند بر فــرازِ نیـــزه می بینم، ســــرِخــورشید را سعیـد بیابانکی آه اگـر مستی نمـودی هـر حرامی چـون شراب آن زمان معلـوم می شد درجهان هشیار کیست صـائب آهستــه رو کـه بـر سـرِ بسیـارمـردم است این جـِـرم ِخــاک را کـه تـو امـروز بر سری سعـدی آینــــده را قیـــاس کن از حــالِ خـود ببین کـز رفتگــان به خیـر، کـِــــه را یاد می کنند صائب ابــوذر، قــــــــدرِ پیغمبــــــــــــر شنـاســـد نه هـــر کس بـــــــویِ زر در دیـــده دارد منصور قاسمیان نسب احـــوالِ روزگـار بُــــوَد همـچــــو گرد باد جـزخــار و خس زمـــــانه بـه بالا نمــی برد صائب احــوالِ من مپـرس که با صــــد هـــزار درد می بایـــدم بــه دردِ دلِ دیگــران رسیـــــد صائب احــوالِ مـن نمــــــوده دلِ سنگِ خـاره، آب آخـر دلِ تو سنگ تر از سنگِ خـــــاره نیست میرزاده عشقی اخلاص به پیش آر، کــــه در خلق نگیــــرد هرگفتـــه که در آن اثرِ ســــــوزِدرون نیست ضیاءالدین دهشیری اخــلاص، بــــه چـــاکِ پیـــــرُهـَـن نیست اینجـــــــا دلِ پــــــاره مــی پسنــــــــدند نظام وفا ادایِ شکرِ خـــدا، خـواجـه چــــون توانی کرد نبـرده رنج بــه گیـتی، عـــــزیزِ بی جهــتی مؤبد کاشی ادب پیمــای ِ دشتِ عجـز، مژگان بر نمی دارد تو سَیـرِ آسمان کن، من به پیشِ پـا نظردارم میرزا عبدالقادر بیدل عظیم آبادی ادب از بـی ادب آموخـــــتن را نیک می دانم نمی دانـم چه آمــــوزم، از این خلقِ ادیب امّا ناصرامامی «فریادشیرازی» ازآبِ زنـــــدگی چـــه حکــایت کنــد کسی با دل شکستــه ای که ز دنیـا گــذشته است بابا فغانی از آن به حلقـــه ی گیسویِ تو حســـد ورزم که پیش دیده ی من ســـر نهـــاده درگوشَت حسین نوع دوست کفاش ازآن پـروانه بر فـانوس هر دم می زند خـود را که خـواهد با عـزیزِ خویش دریک پیرهن باشد بابا شهید قمی ازآن چون مویِ، آتش دیده، یکدم نیست آرامم که آتش طلعتـان دارنـد نبضِ پیچ و تــابم را صائب ازآن خــــورند بــــه تلــخی شـــرابِ نابِ مــرا کـه بی‌ تلاش به چنگ آمده است شیشه ی من صائب ازآن در اوجِ ســلامت به کلبــه ی خــویشم که خـــانه ی احـــــدی را نکـــرده ام ویران جواد جعفـری فسایی«سها» از آن رو مـرده را در خــــاک کــــــــردند کـــه بایــد زنـده زیرِ گــِــــل بــــــروید احمد توکلی اینانلو فسا ازآن ز داغِ نهــــان پـــــرده بــر نمـی‌دارم که دست و دل نشـــود سـرد، لاله‌ کاران را صائب ازآن زمـــان کـه مـرا عشق زیرِ بــار کشید قــدِ خمیـده ی مـن قبلــــه یِ دعـــا گـردید صائب از آن ز مصـر بـــه کنعـــان نمی رود یوسف که مهـــربانیِ یعقوب، چــــون زلیخا نیست قدسی مشهدی از آن مــــردِ دانـا دهــان بستـــــــه است که بینـد که شمع از زبــــان سوخته است صائب ازآن مــــژگانِ او دستِ دعــا بر آسمان دارد که دائم از خدا خواهد شفــای چشمِ بیمارش كليم كاشاني ازآن نمـــازِ سرخ کــــه سجـــده دو نیم ماند بی بــــرقِ ذولفقــار، عــدالت دو نیم ماند عبدالرضا کوهمال جهرمی ازآهِ مــاست دفــتـــــــرِ تقــــوا ورق ورق کــردیم فــــرشِ راه بُتـان، این رساله را مولانا نرگسی ابهری از اخــوان راضیم، تا دیدم انصــافِ خـریداران گـــوارا کرد بر من چـــاه را، از قیمت افتادن صائب از اَزل ایل و تبـارم همـــه عاشـــــق بودند سخت دل بسته ی، این ایــل و تبـارم چــه کنم سیّدحسن حسینی از ازل خـــوب ســــرشتند ملایک گِلِ تـــو لیک این حیف که کـــــردند ز آهــــن دلِ تو ناصر الدین شاه استــــادِ ازل، از گِلِ غم ســــاخت وجـودم هر چنــــد کــه من، لایقِ این لطف نبودم احمد توکلی اینانلو-فسا از اضطــــراب ، کـــار مهیـــــا نمی شـــــود سیـــل از دویــدن است کـه دریا نمی شــــود علیرضا تجلّی از این پس عبــــــور از دلـم ســـاده نیست کـــــه معمـــــــارِ دل هــــــای ویرانــه ام سیدحسن حسینی از افتــادگی به مسنـدِ عــــزّت رسیده است یـوسف کنـــــد چگــونه فـــراموش چــاه را؟ صائب از بـابِ نظـــر، رخصتِ گفتــــــار نــــــــدارم مانع ز همیـــن وجـــه شـــود سرمه، نظر را نعمت خان عالی شیرازی از بختِ بد بـه حـــــاتمِ طایی چــــو بگـذرم نانِ سیـــــــاه از تـهِ خـــورجین دهـــد مرا غلامحسن اولاد درویش از بدی نتــوان رهــــــایی داد ظلم انـدیش را بسته با چندین گره برخـویش عقرب، نیش را کاظما تبریزی از بـــــردگی مقـــــامِ بلـالی گــــــــــــرفته اند درمکتبی کــــــه عــزّتِ انســان به رنگ نیست محمد سلمانی از بـــرگِ سفــــر نیست تهـــی دامــنِ یک گل آســــوده همین آبِ روان است در این باغ صائب از بســـــاطِ عافیت بر خـــــود دکانی چیده ام وام ِ خود خواهــد ز من هـر دم طلبکاری جدا صائب از بس رواج دارد افســــــــانـــه هــای باطل چون حرفِ حق در این بـزم، تلخیم، گرچه قندیم قدسی مشهدی از بس ستمِ مغلطه و شعبـــــده شـــد عـام یک حلقه نباشـد کـه در آن فتنه به پا نیست عبدالحکیم ضیایی افغانی از بس فـریبِ مغلطـه خـــــوردیم از سـراب لب تشنـه در کنـــــاره یِ زمـــــزم گـداختیم طاهرعطارمشهدی از بـس کتـــــاب در گـِـــرو بـــاده داده ایم امـروز خشتِ میکــده هـا از کتـــابِ ماست صائب از بس کـه بی گمــــان بــه درِ دل رسیــده‌ام باورنمی‌کنم کــــه بــه منـــزل رسیـــــــده‌ام صائب از بس کــه ستم دیــــده ام از مـردمِ عــالم از مردمکِ دیــــــدهیِ خـود هم گلــه دارم حسن بیگ رفیع مشهدی از بس که شکستیم دلِ خــویش، به هـــر سنگ این آینـــــه، گنجـــــــــــایشِ تصــویر ندارد سعید اکبری فسائی از بس نشـــــــانِ دوری این ره شنیــده‌ام انجــام را تصــــــــورِ آغـــــاز می‌کنـم صائب ازبـــوریـایِ زاهــدان بویِ ریا آید به جـان بهـــرِ نمـازِ عاشقــــان باشــد مصـــلّایِ دگر نورجهان ازبهــر آنکــــــه خلـق نـداننـد حـــالِ مـن یک عمـــرخنـــده کردم و پنهان گریستم حیرت از بهــرِ بوسه، چشمِ تـــو روشن که کـودکان دیشب چراغِ کــــوچــه ی مـا را شکسته اند خلیل سامانی (موج) ازبهشت افتـــاد بیرون آدم و خنـدان نشد چـون نگریم من کـه از دلـدار دور افتـاده‌ام صائب از بهــرِ دو لقمــه نان که هم داده ی توست مـن منّتِ هـــر نـا کــسِ دون چنـــد کشـم شیخ الاسلام حارثی از بیــــد جز افتـــــــادگی و عجز مجویید مجنـونِ خدا را ، همه دم کار سجــــود است صائب از بی قــــــراریِ دل اندوهــگینِ خـــــویش خجلت کشم همیشـه ز پهـلو نشینِ خــویش صائب از بیمِ مــلامت رهـم از میـکده بسته است ازخانـه ی ما کـــــاش به میخـــانه دری بود دهقان اصفهانی از پا فتـــادگـانیم، در زیـــــرِ پــا نظــر کن از دست رفتگــانیم، دستـی بـه دستِ ما ده صائب از پشتِ خَم بـرای بغـــل گیــــــــری اجـل پیـری ز پای تا به ســـــــر آغـوش گشته اند واعظ قزوینی ازپشـّـه ی بی بال و پــرِعقـل چــه خیـــــزد جایی که عقــابِ طلبِ عشـق پـر انـداخت میرزا یحیی دولت آبادی ازپشیمــانی سخــن در عهــدِ پیـری می‌زنم لب به دندان می‌گـزم اکنـون که دندانم نماند میرزا مسیحا فدشکویی فسایی «معنی» از ترّحم تا مــــرّوت، وز مــدارا تا وفــــا هرچـه را کردم طلب، دیدم ز عالم رفتـه است میرزا عبدالقادر «بیدل عظیم آبادی از تـزلـزل بیش محکم شـــد بنــایِ غفلتـم رعشه ی پیری مــرا آگــاه نتـــوانست کرد صائب از تلخیِ ســوال گـــروهــی کـــــه آگــهند فرصت به لب گشــودنِ سـائل نمی دهند صائب از تنــد بـادِ کینــه که بر هـرکــران گــذشت در بوستـــانِ خـــاطــرِ مــردم صفــــا نماند یداله مفتونی از تن گذشته ایم، چه حـاجت به پیـــرهن بر کُشتگانِ عشق به جـزخـون، کفن خطاست مستی از تنگیِ دل است که کم گـــــــریه می کنم مینــایِ غنچـــــه زود نــــریزد گـلاب را صائب ازتنم چون جان و تن بردی چه اندیشم زمرگ مُلکِ ویران گشتـه را اندیشـه ی تاراج نیست کاتبی نیشابوری از تواضع افسـرِ خـورشید زرّین گشته است کم نمی گردد فـــروغِ گوهـــر، از افتادگی صائب از تـواضع کم نگــردد رتبــــه ی گردنکشان نیست عیبی گر بُـوَد شمشیرِجــوهر دارکج صائب از تــــوأم یـــارب فــرامــــوشی مبــــــاد هرکــه می خـــــــواهد فــرامـــــوشم کند ملافاضل کاشی از تـــــو ای دوست نگسلــــم پیـــــوند گـــر به تیغــــم، بُرند بنــــد از بنـــــد هاتف اصفهانی از توسنِ غـــرور فــرودآ، کـــه سرکش است اسبی ســـوار شــو، که تـــوانی مهــار کرد ناظم هروی از تـــو قبیلـــه ای بــه نکـویی مَثَل شــود چـــون پیش مصـرعی کــه زمینِ غزل شود میرزا محسن تأثیر تبریزی از تهی مغــــزی کشد گــودال در بر، آب را بی هنر را بهـــره گـــردد مالِ دنیـــا بیشتر سرهنگ خوروش دیلمانی از ثمر شیــرین نســـازی گر دهـــانِ خلق را سعی کن ازســــایه ات چون بید آساید کسی صائب ازجـامِ بی خـودی کــرد، ساقی خــدا پرستم بودم ز بت پرستـان، تـا از خـــودی نرستم صائب ازجـرمِ بنده، خواجـه ی ما، در خجــالت است وز خواجه نیست بنده خجل، این چه حالتست دولتشاه قاجار از جــــزا و کیفــرِ کـردارِ خـــود غافل مشو درزمستان هر چـه کِشتی، در بهار آید برون امیرخسروانی ازجزر و مــدّ خــوف و رجــا در کشـــاکشم چـون کشتیِ شکستـــه بــه دریا کنــارِ عمر علی خان از جــــــــورِ روزگــــــار نــدارم شکــــایتی این گرگ را بـه قیمتِ یـوسف خـــــریده‌ام صائب ازجهـانِ آب و گل بگذر سبک، چون گرد باد چـــون رهِ خوابیده، بارِ خـــاطرِ صحرا مشو صائب از جهـان بی بهـره را نبــوَد تمنّــا عمرِ خضر روزِ کــوتاه از بـرایِ روزه داران بهتــر است ابوطالب کلیم کاشانی ازچــراغی می‌توان افـروخت چندین شمع را دولتی چون رو دهـد، از دوستـان غــافل مشو صائب ازچـــه انســـان بــــه دستِ خـــــویش زند بـــر درختِ وجــــــودِ خـــــــــــــود تیشـه همایون کرمانی ازحــــادثه ترسنـــد بــه خــــود قصرنشینان ما خــانه به دوشــان غمِ سیـــــلاب نداریم صائب ازحالِ خـود آگه نی ام لیک آن قدردانم که تو هرگاه در دل بگذری اشکم ز دامـــان بگذرد رشکی از حالِ دلِ خــویش به پیشِ تـو چــه گـویم چیزی که عیان است چـه حاجت به بیان است حسین علی سلطان زاده ازحـالِ دل مپـرس که این خــــانه ی خــراب هــــرگز زفقـر طاقتِ مهمـان نداشته است نجدی سمیعی ازحجــابِ حُسـنِ شــرم آوردهی لیـلی، هنوز بیدِ مجنــون ســر بـه پیش انداختن بار آورد صائب ازحجـابِ عشــق نتــــــــوانیم بالا کرد سر در تمـاشـــــــاگـاهِ لیــلی بیدِ مجـنونیم ما صائب ازحریمِ قرب، چـون سنگم بدور انداخته ست چون فلاخن هـر کـه را بر گِـردِ سرگــردیده‌ام صائب تبریزی ازحضـور بخــــردان مگــــــریزِ با ابله مساز امر معروفی چنــان را، نهی ازمنکــــــر مکن ناصرامامی فریاد شیرازی ازحقـیـقت هیــچ کــس آگـــــه نشـــــــد هــر کسی حــــرفی ز جــــــایی مـی زنـــد مجمراصفهانی از حنجــرت مــــدام قلم خــون دل چکــــــد ای سرو سر بریده، تو قــــــــــــــربانِ کیستی جوادجعفری فسائی«سها» ازخـدا برگشتـگان را کار چندان سخت نیست سخت کـار ما بوَد کــز ما خـدا برگشته است اشراق اصفهانی ازخـدا پوشیـده نبــوَد از تو هم پنهــان مباد کانکه می جستم توبودی وانکه میخواهم تویی ناصر دولت آبادی ازخســروانِ رویِ زمیــن ننــگ آیــــــــدم تا مـن گـدایِ حضـــرتِ ســـــــاقّی کـوثرم آذری طوسی از خــــود آرایی گـــریزانند زیبــــا باطنان لاله در گلشن قبـــایِ پاره بر تن می کنـــد محمد معلم از خـــویش رفته اند و بـه هم گـــرم اُلفتند کیفیـّـتی بـه صحبتِ مستــان نمی رســـــد میرزا محمد بسمل ازدانش آنچـــه داد، کــمِ رزق می نهــــــد چـــــون آسمان درستِ حسـابی کسی ندید صائب از در برون شـــدیم و ز دیــــوار آمـــدیم پروانه گـــردِ شمع نگــــردد، کجــــا رود؟ محمدکریم توفیق زاده- فسا ازدرِ حـــق کنــد طلب شکستـــــــه دلـی را شیشـه چــو بشکست. پیشِ شیشــه گـرآیـد شیخ کمال از درون تو بــوَد تیـره جهـان چـــون دوزخ دل اگر تیره نبــاشد همه دنیــــاست بهشت صائب ازدستِ روزگــــار پیـــاپی خــــورَد قفــــا آن بـی ادب که دست بــه رویِ پـدر زنـد صائب

ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :

این پست با شماره ۶۹۷۲ در تاریخ دوشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۵ ۰۰:۱۶ در سایت شعر ناب ثبت گردید

۵ شاعر این مطلب را خوانده اند

دکتر رجب توحیدیان آغ اسماعیلی(سالک)

جمیله عجم(بانوی واژه ها)(مدیر)

نقد و آموزش

سید هادی محمدی
۱۰ ساعت پیش

یا لطیف ارحم عبدک الضعیف در ادامه ی بحث دا

احمدی زاده(ملحق)
۲۳ ساعت پیش

با سلام و درود خدمت همه اعضای خوب و نجیب شعرناب ا

علی نظری سرمازه
دیروز

چه خوابی می رود پاییز با شوقدر آغوش ِشبی با زلف

مهرداد مانا
دیروز

سلاممن اول اردیبهشت سال ۷۸ که ۱۹ سالم بود، بی هی

محمد شریف صادقی
دیروز

سلام. راستش دوباره به این صفحه آمدم و کامنت آقای ع

مهرداد مانا
۲ روز پیش

نمی دانم چه پیش می آمد که برای شعر شاعری که من و م

وحید سلیمی بنی
۲ روز پیش

آه بن کودناز این گلوها که بریدیکدامشان مگر ، ل

نظرات

مرتضی میرزادوست
۵ دقیقه پیش

سلام و عرض ارادت جناب دکتر مدهوش عزیز

دلنشی

مرتضی میرزادوست
۶ دقیقه پیش

سلام و عرض ارادت جناب صادقی گرامی

دلنشین و

شاهین زراعتی رضایی (آرمان)
۴۳ دقیقه پیش

درود بر جناب ملحق عزیز و دانشمند

ظریف و نکته

محمدحسن پورصالحی
۱ ساعت پیش

سلام استاد گرامی قلمتون سبز و ماندگار

محمدحسن پورصالحی
۱ ساعت پیش

سلام دااداش بزرگوارممثل همیشه عالی و خواندنیقلمتون

مشاعره

میر حسین سعیدی

یه هشتاد و یه هشت موند تا برسیم به نوروز ااا هر روزتان زندگی هر شبتان دل افروز

محمدحسن پورصالحی

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی

ساسان نجفی(سراب)

امدم یاد تو از دل به برونی فکنم اا دل برون گشت ولی یاد تو با ماست هنوز

میر حسین سعیدی

روشن شده عالم همه در حیرت زهرا ااا خوشحالی عالم همه از حضرت زهرا

ساسان نجفی(سراب)

دین خدا ز همت او جان گرفته است اا زن با نگاه فاطمه سلام الله علیها جان گرفته است اا زیباترین نمایش تابان روزگار اا زهراست آنکه مانده در اذهان روزگار

کاربران اشتراک دار

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

مسابقه🎙️دکلمه‌ات را فریاد بزن🎙️

💚🧑‍🎤🎙️💚...

مِیگُسار

تا جدایی قدری مانده ، قدر ایام را بدانیم ...

کوله باری به نام زندگی

نمی‌دانی تو که چه باریست کشیدن به دوش کوله‌ی پاره‌ی این زندگی تن می‌زنی از روز نخست تن می‌کنی ا...

بی وفا

ای عاشقان خاکم کنید در کوی یار بی وفا شاید که عطف دامنش زنده کند این مرده را او دیده ام پرخون کن...

☄️ من و دل☄️

✍️ترانه سرا: م.مدهوش( یامور)❤️‍🩹 🎧 دکلمه: بانو هستی احمدی🎉...

عاشق

عاشق بدم یا نیستم لایق بدم یا نیستم دل بسته ام بر کوی تو دیوانه ام دیوانه ام...

خصلت یار

چون یافتمش آن مشکل حال ناپسندم گشتم شب و روز را پی یاور و همدم کم کم حال خوش شد در وجود من پدیدار ...

برف و بنفشه

... ...

شعری که با لبخند سرودم(دلنوشته)*

شعری که با لبخند سرودم ...

من فلسفه میخوانم

باعشق تو خواندم همه من فلسفه هارا بِبَرد سوز نگاهت همه سفسطه هارا برسم بوسه دهم یک دم و بازم از...

تحفهٔ بی تکرار

مادر یعنی، تحفهٔ بی تکرار......

یلدا

به یلدا یار و دلبر دربرت باد به شادی تاج شاهی بر سرت باد انارین بوسه های سرخ و شیرین خوشی د...

غزل یلدا و دوبیتی ها

به یلدا می رسم بی حرف و چانه...

ام ابیها

مرکز دایره ی عالم هستی زهراست عالم از عشق به او سجده کند جا دارد...

مسابقه ی : دکلمه ات را فریاد بزن

شعر اول؛ «تاک ترنم» تقدیم خودش می‌کنم این شعر روان را این شعر پر از جاذبه‌های دو جهان را تا ...

)آه...)

*(آه...)* ****** عمرم گذشت ویار زحالم خبر نبود/ یک شب نبود کز غم او دیده تر نبود/ **** خون خورد...

شب یلدامبارک

شب یلدا مبارک...

صورتک

زمانی آینه همخانه ای داشت نگاهی آشنا اندر دلش بود /...

آسیمه سر

میروم آسیمه سر از کوچه ها میروم تا عابری دیگر شوم/...

آخرین ساعات پاییز

رسیده آخرین ساعات رفتن های پاییز...

غمِ دوری

ما برفتیم و نگاهی به قفا دلبرِ ما که چه آید ز غمِ دوریِ تو بر سرِ ما...

خوشه چین \" استاد معینی کرمانشاهی\"

استاد معینی کرمانشاهی...

خیالِ تلخ

می ترسم از خوابی که تعبیـر می شود این تــرسِ مبهمم ، چه تفسیـر می شود به رویِ شانـه یِ او ، به خ...

طرار

*(طرّار)* *** مرا در سینه ام روشن دلی بود / حکیم وکاردان کاملی بود...

یلدا مبارک

الهی این شب یلدا به کام مردمان شیرین برآید...

شب یلدا

شب یلدا ...

بیمار خودشانند

درشهری که مرگ ، عبادت بشمارمی آید ، زندگی به چشم ، قمارمی آید ...

یلدا! با آمدنت هوایِ غزل و قصیده می‌آید

یلدا! با آمدنت هوایِ غزل و قصیده می‌آید...

پیر و جوان

پیر و جوان ...

غبار

در این غبار بی کسی پرنده ای نمی پرد کسی ز روی معرفت به ما سری نمی زند...

مه جبین

نگاه می کنم تو را،هلال مه جبین تو...

آهسته آهسته

اشک می ریزم درغم مادر ولی آهسته آهسته ورق می‌خورد این قصه ولی آهسته آهسته می‌ رود راوی سوی کوچه ...

کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.

شعرناب

منو کاربری

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه ۲ دی

پست های وبلاگ

دکتر رجب توحیدیان آغ اسماعیلی(سالک)

منصور شاهنگیان

دکتر رجب توحیدیان آغ اسماعیلی(سالک)

جمیله عجم(بانوی واژه ها)(مدیر)

مجتبی شفیعی (شاهرخ)

ابوالحسن انصاری (الف رها)

نقد و آموزش

نظرات

مشاعره

کاربران اشتراک دار