سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 11 آذر 1403
  • شهادت ميرزا كوچك خان جنگلي، 1300 هـ ش
1 جمادى الثانية 1446
    Sunday 1 Dec 2024
    • روز جهاني مبارزه با ايدز
    مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

    يکشنبه ۱۱ آذر

    پست های وبلاگ

    شعرناب
    عثمان شریف زاده شاعر اهل تاجیکستان
    ارسال شده توسط

    سعید فلاحی

    در تاریخ : ۲ هفته پیش
    موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۶۴ | نظرات : ۱


    زنده‌یاد "عثمان شریف­‌زاده"، شاعر تاجیک، زاده‌ی ۳۱ مارس ۱۹۴۵ میلادی، در روستای "قلعه دشت” در ناحیه‌ی فیض‌آباد تاجیکستان است.
    در سال ۱۹۷۱ در رشته‌ی تاریخ و فیلولوژی دانشگاه دولتی تاجیکستان فارغ‌التحصیل شد.
    نخستین مجموعه شعرش را با نام «خانه‌ی عشق» در سال ۱۹۸۵ منتشر کرد و در سال‌های ۱۹۹۰ کتاب "روح زندانی"، ۱۹۹۸ کتاب "روح سرکش"، ۲۰۰۴ کتاب "قهقهه گیری خیز"، ۲۰۰۶ کتاب گلچین اشعارش با نام "قلم­نهال غم"، و ۲۰۰۷ کتاب "از حقتراشی تا حقتلاشی" را چاپ و منتشر کرد.
    وی که از سال ۱۹۹۴ به عضویت جمعه‌ی نویسندگان تاجیکستان در آمده بود، در ۱۵ ژوئن سال ۲۰۰۹ درگذشت.

     ◇ نمونه‌ی شعر:
    (۱)
    [کوه اندوه]  
    صبحدم مادر من روی نماز آمد و… رفت 
    در نمازش خم آخر چه دراز آمد و رفت  
    وقت «الله» نماز او سر خم، رو به خدا
    سر به بالاش نکرد و دم راز آمد و رفت  
    شیر دمسو به نمازی نیازش این بود
    جانماز سفر و درد و نیاز آمد و رفت  
    دم جان خود به خودش آیت یاسین می‌خواند 
    سوره حضرت یاسین به گداز آمد و رفت  
    آفتاب عین طلوع بود، که او کرد غروب
    مه غروبی شد و خورشید جناز آمد و رفت  
    ابر نیسان و یکی نم‌نم باران نیسان
    در نیستانیِ جان نای‌نواز آمد و رفت  
    به «گلستان»، که همه خاک مزارش گلپوش
    گویی تابوت هوایی به فراز آمد و رفت  
    خم و پیچینده و آهسته عصاکش می‌رفت 
    به فضا، گویی، کنون چرخ طراز آمد و رفت  
    در کفن قامت او راست بود و بی‌غم بود
    کوه از دوش بیفکند و به ساز آمد و رفت  
    کوه اندوه به دل از غم فرزند و زمان
    او دیگر تاب ناورد و به راز آمد و رفت  
    هفته‌ای بعد به خوابم چه بلا زیبا بود
    قصر زیبا، لب ­دریا­چه به ناز آمد و رفت.
     
     
    (۲)
    مادرم در زیر خاک و من چرایم روی خاک
    تنگ آمد، ای خداوند، از برایم روی خاک  
    قامتم مثل درخت پیش حولی یم شکست 
    ماتمم افزایی، ای ماتمسرایم، روی خاک  
    در ته خاک خنک تنهای تنها مادرم
    مانده‌ام بیرون، حضورش چون درایم، روی خاک؟ 
    زرد شد رنگش، خیالم، چشم و رویش خاکپوش
    خاک دنیا بر سر من، چون برایم روی خاک
    مرگم ‌افزا، مرگم ‌افزا، ای خدای لایزال
    بعد مرگ مادر اکنون ناگیرایم روی خاک 
    من جگر در خاک ماندم، ای دریغا، وا جگر 
    پس جگر در زیر خاک و من چرایم روی خاک.
     
    (۳)
    هیچ شاعر مثل مادر این قدر بیدار نیست 
    در سر گهواره شعرش چنین افگار نیست  
    زست درد شاعران را صبح درمان و شفا 
    لیک چون مادر همیشه هیچ کس بیمار نیست  
    هست عمری دشمن شیرین مادر طفل او
    هیچ کس را اینچنین هم دشمن غمخوار نیست  
    بگذرد از بهر شعر خام شاعر یک زمان
    لیک بر فرزند چون مادر کسی پادار نیست 
    نیست شاعر ذره‌ای با آن بزرگی پیش او
    گر نباشد مادر، آخر، شاعر و اشعار نیست  
    ماده را، ای شاعر هستی آدم، شاد باش
    هیچ یک ایجاد چون ایجاد تو در کار نیست.
     
    گردآوری و نگارش:
    #زانا_کوردستانی

    ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
    این پست با شماره ۱۵۲۱۷ در تاریخ ۲ هفته پیش در سایت شعر ناب ثبت گردید

    نقدها و نظرات
    تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



    ارسال پیام خصوصی

    نقد و آموزش

    نظرات

    مشاعره

    شاهزاده خانوم

    دیر زمانی ست که بارانی ام
    میر حسین سعیدی

    نای خاموش لبانت این دلم را تازه کرد ااا عاشق بی ادعا را صاحب آوازه کرد
    شاهزاده خانوم

    یک وجب از پنجره پرواز کن ااا گوش مرا معرکه ی راز کن
    نادر امینی (امین)

    توبودی دردل شب ناله کردی این دل وامانده را بیچاره کردی اااا به کنج خلوتی رفتی وباغم خانه کردی ااا ندیدی عاشقت درمانده شد از آه شبگیر وتولیکن اااا به شب را تا سحر بردر غمخانه ات داغ دلم را تازه کردی ااا دردلم دلشوره افتاد لیلی ام از بس فغان کرد جان بداددر گوشه میخانه من اااا هاتف آمد دادم ندا غمگین مباش می خور که لیلی عاقبت دیوانه کردی اا عقل در ره پیرطریقت پای لنگان است اااا لیلی ومجنون را تا ابد برسر جام قدح بشکسته ای درمانده کردی ااا عاقبت عشق وخرد درمرز مجنون با رخ لیلی بهم پیون خورند اااا آنگه که مجنون چون اسیر گیسوی لیلی شد و آن خانگه ویرانه کردی
    شهرام بذلی

    در دل تنگ ما بسی روزنه ی خیال نیست اااا شوق تو دارد این دلم عشق که وصف حال نیست

    کاربران اشتراک دار

    محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
    کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
    استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
    1