پست های وبلاگ

خانم "ولیا فریولی" شاعر، نویسنده و معلم بازنشسته‌س ایتالیایی زاده‌ی شهر لوگوست. 
وی دانش آموخته‌ی رشته‌ی فلسفه است، هم‌اکنون در تئاتر فرارا فعال است و در طرح‌های مختلف انجمن‌های داوطلبانه شرکت می‌کند.
وی در سال ۲۰۰۹ میلادی، کتاب "به یاد ویولا" (خواهرش که مرگی نابهنگام داشت)، به همراهی مرکز اسناد تاریخی شهرداری فرارا، جایی که ویولا در آن کار می‌کرد، منتشر کرد.
از او مجموعه شعرهای «پاره‌های بی‌نهایت» و «پرواز بادبادک» را منتشر شده است.  
همچنین او در تهیه و تدوین شعر و داستان به صورت متون جمعی بارها شرکت کرده است. 

▪نمونه‌ی شعر: 
(۱)
اگرچه دیگر از طغیان رنگ‌ها خبری نیست 
از رایحه تابستان‌های جوانی 
از عشق‌های شورانگیزِ نوشکفته و سوزان
خبری نیست 
اگرچه از نور خیره کننده خورشید خبری نیست 
اما گرگ و میشی خوشایند در راه است 
که نور در آن دلچسب و رام می‌شود 
نفس‌های باد دست نوازش بر زنجره‌هایی می‌کشد که
آوازشان زیر صدای حیات است 
اگرچه خبری از وسعت دریا نیست 
آنجا که غوطه‌ور شدن دلنواز است 
اما هندسه آبی رنگ 
جایی است که دریا با آسمان دیدار می‌کند 
جایی که روح می‌تواند پر بگشاید 
جایی که می‌توان صدای نفس کشیدن دل را شنید 
در فصل کمال میوه‌ها 
عشق سرشار خواهد شد از هزاران سایه.
* ترجمه‌ی شعر: غزل قربانپور

 

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (صحرا)