پست های وبلاگ

 

دربابِ نحوه ی مدیریت خیلی حرفها هست که دراین مجال نمی گنجد ولی مثل همیشه به صحرای  کربلا میزنم. خیلی جالبه که برای هرموضوعی میتوان به صحرای کربلا زد، چون درآن چند روزه ی ماجرای کربلا ، لحظه لحظه اش درس است و نحوه مدیریت امام علیه السلام ، بهترین درس‌ها .

با چگونگی مدیریت خارق العاده‌ ی ایشان بود که همه اطرافیانِ آن بزرگوار، از نخست  تا لحظه ی آخر مثل پروانه به دور شمع وجودِ مبارک ایشان پر زدند و سوختند وعلاوه براینکه دم برنیاوردند لبخند زنان ادامه دادند ، چه آنها که آسمانی شدند و چه آنهایی که  در قالب اسیر ، به زندگی ادامه دادند ، همان افراد گرانقدری که بجز زیبایی هیچ ندیدند و تا همیشه شکوهمند شدند .

 

درمورد نحوه ی مدیریت ، از اوجِ رفتارماورایی امام ، به مدیریتِ خُرد هبوط میکنم و به آن هم  تلنگری میزنم : به مدیریت خوبِ مثلاً بانکها درروزتولدِ مشتریانشان که پیامهای تبریک شان  کلاسِ کاریشان را   میرسانَد و بسیار عملِ پسندیده ای ست .

 

یادم است که مدیرمحترم شرکتی که در آنجا کارمیکردم بمناسبتِ جشنی ، معادل نرخ یک بهار آزادی را درپاکتی به من هدیه فرمودند که از ایشان بی‌نهایت سپاسگزارشدم که همین عمل مدیرانه  و نظایر اعمال مدبرانه شان ، ارادتم را به ایشان بیشتر و بیشتر نمود و مرا به ادامه ی خدمت بمدت بیش از دوازده سال ترغیب کرد و اینها همه ازشگردها و ریزه کاری‌های مدیریتی ست .  

 

برعکس اینها هم هست ، یاد شرکت مخابرات افتادم

درمیانه ی تبریکات مکرر دوستان و آشنایان و سازمان‌ها در پایان سال، چیزی که متعجبم ساخت پیامکِ شرکت مخابرات بود که بدون تبریک سال نو، فقط به این نوشته اکتفا نمود که قبض تلفن ثابت این ماه به مبلغ فلان قدرست ، مهلت پرداخت تا فلان روز، و اینها همه دراوج تبریکات ارسال شد .

به خود گفتم : واقعاً چه مدیریتی !!!

فکرمیکنم مدیریت آنجا اگر به دست آدم آهنی‌ها هم می افتاد به همینگونه عمل میکردند ، خشک وچکشی و بدون احساس .

 

بهمن بیدقی 1402/4/31