سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        ♦️♦️ اصول نگارش درس بیست و شش
        ارسال شده توسط

        سید هادی محمدی

         در تاریخ : پنجشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۲ ۰۴:۱۱
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۳۶۹ | نظرات : ۴۳
         
         
        بسم الله الرحمن الرحیم 
         
        آرایه تشخیص یا جان بخشی به اشیاء
         
        آرایه تشخیص یا جان بخشی به اشیا که به اصطلاح personification هم شناخته می‌شود، در دسته ی بدیع مختص آرایه‌های ادبیِ معنوی است و هنگامی به‌وجود می‌آید که شاعر صفاتی انسانی را به گروهی از اشیاء یا حیوانات و گیاهان نسبت می‌دهد. به طور مثال شاعر گفت‌و‌گویی میان کوه، چشمه، سنگ راه می‌اندازد؛ و از آنجایی که صحبت‌کردن از ویژگی‌ها انسان است پس در اینجا تشخیص استفاده شده است.
         
        خنده و جان بر لبم یکبار می‌آید چو برق
        ابر می‌گرید به حالم چون تبسم می‌کنم
         
         
        در این بیت گفته شد که ابر گریان است و همانطور که می‌دانیم گریان بودن می‌تواند از صفات انسان باشد که به گل (جسم غیرانسان) نسبت داده شده؛ پس گریستن ابر در این بیت آرایه تشخیص است.  
         
        تشخیص یا جان بخشی به اشیاء؟
         
        تشخیص با نام‌ جان ‌بخشی به اشیا هم به کار برده می‌شود. برای این آرایه، واژه جان‌ بخشی هم پیشنهاد شده است اما در واقع جان‌بخشی واژه درست و کاملی برای جایگزینی تشخیص نیست؛ زیرا موارد مدنظر در این آرایه گاهی به گل و گیاه یا حیوانات هستند که جاندار محسوب می‌شوند. به‌نظر می‌رسد که شخصیت‌ بخشی و انسان انگاری واژگان جایگزین بهتری برای آرایه تشخیص محسوب می‌شوند.
         
        رابطه ی بین تشخیص و استعاره
        همانطور که می‌دانید، هر تشخیص نوعی استعاره (از جنس استعاره مکنیه) است اما برعکسِ آن صادق نیست. در چنین جملاتی معمولاً نهاد، به‌عنوان مشبه قرار می‌گیرد و گزاره از ویژگی‌ها مشبه‌به می‌شود. پس تشخیص، زیر مجموعه
        آرایه ی  استعاره هم می‌تواند باشد. اما باید به یک نکته توجه کرد که اگر در تشخیص، تشبیه انسانی آمده باشد؛ دیگر در آن بیت استعاره وجود ندارد و تشبیه جای استعاره را پر می‌کند. البته که اینگونه از تشخیص‌ها در اقليت است و بیشتر حالت اول رخ می‌د‌هد.
         
        کمال عقل آن باشد در این راه
        که گوید نیستم از هیچ آگاه
         
        در این بیت، سخن گفتن عقل تشخیص است؛ چون گفتن از صفات انسان است که به عقل نسبت داده شده است و همانطور که در نکته بالا آمده‌ است هر تشخیصی استعاره هم هست.
         
        چطور آرایه ی تشخیص را پیدا کنیم؟
         
        برای پیدا کردن آرایه ی تشخیص یا
        جان بخشی به اشیا به چند شیوه می‌توانید عمل کنید؛
         
         🔶 شناسایی آرایه استعاره مکنیه
        گفتیم که هر تشخیص می‌تواند یک استعاره مکنیه باشد. بنابراین هر زمان که با استعاره مکنیه رو‌به‌رو شدید، می‌توانید آن را آرایه تشخیص یا جان بخشی به اشیا هم بدانید.
         
        نکته: برای پیدا کردن استعاره مکنیه هم معانی کلمات را بررسی کنید. اگر کلمه‌ای در معنایی غیر از معنی اصلی خود به کار رفته بود، استعاره وجود دارد.
         
         🔶  شناسایی ترکیبات اضافی
        گاهی اوقات آرایه ی تشخیص به صورت مضاف و مضاف‌الیه می‌آید؛ پس از راه بررسی ترکیبات اضافی هم می‌توان تشخیص را پیدا کرد. برای درک بهتر این موضوع به مثال زیر دقت کنید:
         
        دست عشق از دامن دل دور باد
         
        دست عشق یک ترکیب اضافی ا‌ست. از آنجایی که کلمه ی دست کلمه‌ای انسانی ا‌ست، آرایه ی تشخیص داریم.
         
         🔶  حروف ندا
        در برخی موارد پس از حروف ای و یا که از حروف ندا هستند، در کنار یک عنصر بی‌جان یا حیوان یا گیاه قرار می‌گیرد. وقتی شاعر یا نویسنده چنین چیزهایی را مخاطب قرار می‌دهد، پس مشخص است که از آنها انتظار شنیدن یا پاسخ دادن دارد؛ پس باز هم صفتی انسانی به غیرانسان نسبت داده شده است.
         
        ای نسیم سحری خاک در یار بیار
        که کند حافظ از او دیده دل نورانی
         
         
         
         
        برای سطور بالا ساعت ها وقت صرف شده که با
        شیوه های جدید آموزشی بهترین کیفیت ارائه شود 
        تا لایق سایت وزین شعر ناب و سروران گرامی باشد
        و تنها copy  and paste  ساده نیست لذا استدعا دارم
        حالا که این فرصت از سوی مدیر مدبر سایت
        سید جلیل القدر استاد احمدی زاده برای دوستان فراهم شده حداکثر استفاده را بکنند و در نوشته ها شاهد کمترین اشتباه باشیم 
        در ضمن هر سوالی در زمینه ی تدریس ها داشتید پای پُست ها عنوان بفرمایید که ان شاء الله پاسخ داده شود
         
        یا حسین بن علی 
        سید هادی محمدی 
         
        ادامه‌ دارد............ 
         
        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۱۳۶۹۸ در تاریخ پنجشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۲ ۰۴:۱۱ در سایت شعر ناب ثبت گردید
        ۱۷ شاعر این مطلب را خوانده اند

        نرگس زند (آرامش)

         ،

        جواد کاظمی نیک

         ،

        میثم علی یزدی (آیت)

         ،

        ابوالحسن انصاری (الف رها)

         ،

        سید هادی محمدی

         ،

        جمیله عجم(بانوی واژه ها)

        ،

        فیروزه سمیعی

         ،

        علی نظری سرمازه

         ،

        افسانه پنام (مولد)

         ،

        مجتبی شفیعی (شاهرخ)

         ،

        احسان فلاح رمضانی

         ،

        مریم کاسیانی

         ،

        آذردخت شرقی(آذر دخت)

         ،

        فاطمه بهرامی

         ،

        نیره صدری

         ،

        شاهزاده خانوم

         ،

        سمیرا محمدی

        نقد و آموزش

        مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        دیروز         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۲ روز پیش         محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
        ۳ روز پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۳ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۳ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        تا ندهی سر نشوی سربلند ااا در ره جانانه ی گیسو کمند ااا دل که گرفته است ز نو پاره کن ااا تا دل پاکت به درش می بَرند
        نادر امینی (امین)

        زین همرهان سست عناصر دلم گرفت آوارگی در میان کویرعشقم آرزوست مانده ام سخت غریب درمیان دشت لوت
        میر حسین سعیدی

        تا که شود شهد سخن در فراز اا گو صنما عاشق خود را به راز ااا زمزمه عشق که در دل نشست ااا مثل بتی جلوه کند سرو ناز
        ساسان نجفی(سراب)

        ماهی که قدش به سرو می ماند راست اا آیینه بدست و روی خود می آراست
        نادر امینی (امین)

        داغدار لاله صحرائیم باغبان این گل شیداییم من اسیر عشق آن سرو فراز بیقرار اینهمه بارانیم آه سرد پائیز را سر می کنم تا رسد این دل به پرواز سبک بالاییم

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2