يکشنبه ۲ دی
سند و امضاء آخر
ارسال شده توسط محمد گلی ایوری در تاریخ : پنجشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۱ ۱۰:۲۵
موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۳۰۵ | نظرات : ۱۹
|
|
با سلام و عرض ادب و احترام ؛
گاهی لازم است انسان حتی برای یک بار هم که شده وصیت نامهٔ خود را تنظیم کند ، چرا که وقتی به انتهای آن می رسی و میخواهی آن را به عنوان یک سند امضاء کنی ، می فهمی که خودت از این سند و امضاء آخر هیچ بهرهٔ مادی نمی بری، گر چه نگارنده و تهیه کنندهٔ آن می باشی و تمام زحمات مادی خویش را در آن قید کرده و بین دیگران تقسیم میکنی.
به این درک رسیدن بسیار بسیار مفید و ارزشمند می باشد برای رسیدن به یک نگرش خوب از زندگی روز مره و ساختن سکوی پرتاب نهایی و آماده شدن برای سفر و شروع زندگی دیگر و بهتر.
در پناه حق.
تابستان 1401
محمد گلی ایوری
|
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
|
این پست با شماره ۱۲۳۷۷ در تاریخ پنجشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۱ ۱۰:۲۵ در سایت شعر ناب ثبت گردید
نقدها و نظرات
|
درود بر شما شاهزاده خانوم گرانقدر ممنونم از نگاه پر مهرتان امیدوارم سایه والدین شما بر قرار و مستدام باشد در پناه حق | |
|
درود بر شما جناب سلیمی عزیز و گرامی سپاسگزارم از حضور گرمتان و نگاه زیباتان تفکرتان نسبت به مرگ قابل تامل و قابل تقدیر است امیدوارم سالیان سال زنده باشید و بسرایید | |
|
درود بانوی گرامی ممنونم که مورد توجه شما بزرگوار قرار گرفت بله در تایید فرمایش شما باید بگم که عارفی میگفت این دنیا مثل گلهای پلاستیکی و مصنوعی هستش و به آب دادن نیازی نیست و دنیای واقعی در جایی دیگره. امیدوارم که سالیان سال زنده باشید و بسرایید | |
|
هزاران درودتان استاد عزیز و گرامی سپاسگزارم از حضور ارزشمند شما بزرگوار سالیان سال سلامت و بر قرار باشید و بسرایید | |
|
درود بر شما جناب شفیعی گرنقدر ممنونم از حضور ارزشمند و نگاه ارزنده شما استاد گرامی استفاده بردم از بیانات حضرت عالی با نظر شما موافقم که در صورت فراموش شدن اثرش را از دست میدهد ولی همان تلنگر که فرمودید نقطه مثبتی ست، انسان را به اندیشیدن وادار میکند و باعث تمرکز فکری انسان میشود. در هر صورت اندیشیدن نیازمند یک محرک میباشد و چه محرکی بهتر از نقطه طلاقی بین زندگی دنیایی و عالم پس از آن . از طرفی معمولا در طول زندگی اموال و دیکر متعلقات انسان در حال تغییر است در نتیجه وصیت هم معمولا نیاز به ویرایش خواهد داشت . در مورد عبادات هم همانطور که فرمودید موافقم که اگر از روی عادت باشد ارزش واقعی را ندارد بلکه از روی معرفت و آگاهی قابل ارزش است. مجددا قدردان حضور و فرمایشات حضرت عالی هستم و این گفتار، درس پس دادن در نزد بزرگواری چون شما بود و دیگر هیچ. اگر نگارش ایرادی داشت به بزرگی خودتان عفو بفرمایید. سالیان سال زنده باشید و بسرایید | |
|
لطف دارید سپاسگزارم | |
|
عرض سلام و درود جناب قنبر پور عزیز سپاسگزارم از حضور و نگاه زیبا و ازرزنده شما امیدوارم همه ما قدر دان زحمات والدین خویش باشیم در پناه حق | |
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
چه تلنگر زیبایی
پدر من.. براساس تفکر شما در سن شصت سالگی وقتی نوشت.. من دلم گرفت و میگفتم.. چرا مینویسه.. نباید بنویسه.. حس غم بزرگی بهم دست داده بود..
ولی پربیراه نیست.. وقتی مینویسی و میبینی از اینهمه دارایی هیچی برای خودت نیست.. همه بخشش میشه.. پس چه فایده؟🤔
فایده فقط این میشه که این دنیا محتاج کسی نمیشی.. همین و بس.. وگرنه مادیات.. ماهیتی صفر ضربدر صفر دارند
در پناه خدای مهربان