پست های وبلاگ

استاد "علیرضا بهنام" شاعر، نویسنده، کارگردان، روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و هنری ایرانی، زاده‌ی ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۲ خورشیدی در تهران است.
وی فارغ‌التحصیل کاردانی سینما و کارشناسی مهندسی عمران است. 

▪فعالیت‌های هنری و ادبی:
- کارگردانی مستندهای آقای خاطره و سفر به ماضی بعید 
- کارگردانی نمایش بامبی لند ۱۳۸۴
- برگزاری پرفورمنس اینستالیشن نرد باختن گالری طراحان آزاد ۱۳۸۵
- آغاز روزنامه‌نگاری حرفه‌ای به عنوان مسوول صفحه‌ی سینما ماهنامه‌ی شباب ۱۳۷۳
- خبرنگار روزنامه‌های اخبار، بامداد نو، همبستگی و هفته‌نامه‌های مهر و جامعه‌ی مدنی 
- دبیر سرویس فرهنگی در روزنامه‌های صدای عدالت، آزاد، مدبر، ایران جمعه، روزان، هدف و اقتصاد، نوآوران و هفته‌نامه‌های در آستانه‌ی فردا، ندای قومس، تپش، وقت خبرگزاری آنا 
- دبیر تحریریه‌ی روزنامه‌ی ثروت، ماهنامه‌ی کتاب سه هفته و پایگاه‌های خبری کافه آرت و دیباچه 
- معاون سردبیر روزنامه‌ی صبا
- سردبیر بخش انگلیسی هفته‌نامه‌ی نواندیش 
- همکاری با تحریریه‌ی نشریات کلک، ایران جوان، همشهری، اعتماد، شرق، اعتماد ملی، وقایع اتفاقیه فرهنگ و سینما، فیلم و سینما، سینما تئاتر، هفتاد و هفت و...
- دبیر شعر پایگاه اینترنتی والس 
- داور جوایز شعر والس، منتقدان مطبوعات، صلح و دوستی، احمد شاملو 
- داور جشنواره‌ی سینما - حقیقت 
- قائم مقام دبیر جوایز روزی روزگاری و خورشید 
- دبیر بخش ایران سایت ادبی the muse apperentice guild
- عضو کانون نویسندگان ایران و انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران. 

▪آثار منتشر شده:
• شعر:
- عقربه‌ها دور گردباد - نشر خورشید سواران ۱۳۸۰ 
- نیمه‌ی من است که می‌سوزد - نشر معیار ۱۳۸۲ 
- ماه شایعه می‌سازد - متن دوزبانه آلمانی فارسی- نشر حکیم - ۲۰۰۶ - کلن  
- وقتی شبیه عجیب - نشر ثالث ۱۳۸۶ 
- صدایم کن خضرا - نشر ناکجا ۲۰۱۲
- چشمی عجیب مورب و منقوش سر می‌خورد روی شامگاه - گزیده شعرها همراه با مقدمه و برگردان دانمارکی سیمون بیورکمن - نشر Afterhand 2012 - دانمارک
- چه - نشر افراز - ۱۳۹۲
- دانه‌های برف در کسوف تابستان - گزیده‌ی شعرها - نشر نصیرا - ۱۳۹۲
- طرحی از فضای خصوصی - مجموعه شعر - نشر بوتیمار - ۱۳۹۶

• ترجمه شعر:
- کلاه کافکا - شعرهای ریچارد براتیگان - نشر مشکی ۱۳۸۴ (چاپ پنجم ۱۳۹۳) 
- بام شکسته‌ی دنیا - شعر شاعران کشورهای مختلف - نشر مینا ۱۳۸۵ 
- شب‌تاب‌ها - شعرهای رابیندرانات تاگور - نشر مشکی ۱۳۸۷ 
- هایکوهای نسل بیت - شعرهای آلن گینزبرگ، جک کرواک و گری اسنایدر - نشر مینا ۱۳۸۸
- عاشقانه‌های شاعر گمنام - شعرهای منتشرنشده ریچارد براتیگان - نشر مروارید - ۱۳۸۸
- در عشق باران می‌بارد - عاشقانه‌های ریچارد براتیگان - نشر سرزمین اهورایی - ۱۳۹۱ 
- ساعت چند است؟ - اشعار کوتاه امی لاول - نشر نصیرا - ۱۳۹۲ 
- عشق ستاره‌ای درخشان است - عاشقانه‌های لنگستون هیوز - نشر سرزمین اهورایی - ۱۳۹۳
- خوش‌شانس‌ها - گزیده اشعار چارلز بوکوفسکی - نشر مروارید - ۱۳۹۵
- پاپوش - گزیده شعرهای ناتالی کوئینتان - نشر نصیرا - ۱۳۹۵
- سوخته از معصومیت - آنتولوژی شاعران نسل بیت - نشر بوتیمار - ۱۳۹۶
- مرثیه بر مرگی سهمناک - گزیده شعرهای کلود استبان - نشر حکمت کلمه ۱۳۹۶
- عشق و گردش به چپ - اشعار عاشقانه کارل مارکس - نشر سرزمین اهورایی - ۱۳۹۶
- عشق سگی است دربان جهنم - عاشقانه‌های چارلز بوکوفسکی - نشر سرزمین اهورایی ۱۳۹۷

• داستان:
- حلقه‌ای که ما بودیم - مجموعه داستان - نشر امرود - ۱۳۹۲

• نمایشنامه:
- نه من و آمد و رفت - دو نمایشنامک از سامویل بکت - نشر مشکی ۱۳۸۷ 

• سینما: 
- اسطوره‌ی قهرمان تنها - نشانه‌شناسی فیلم‌های مسعود کیمیایی - نشر نصیرا - ۱۳۹۵

• اندیشه:
- منتسکیو - نشر مشکی - ۱۳۸۷ 
- تا شادمانه مرا ببینند - درباره‌ی اشعار محمد شمس لنگرودی - نشر سرزمین اهورایی - ۱۳۹۶

• روزنامه‌نگاری:
- خبرنویسی به زبان ساده - نشر امرود - ۱۳۹۲
- دیوانه‌ها در زمین بازی - گفت و گو با نویسندگان نسل بیت - نشر حکمت کلمه - ۱۳۹۶

 
▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
[صدايم كن خضرا] 
صدايم كن خضرا
با كله‌ی سنگينم 
و پلك‌هايی كه می‌بارند 
*
صدايم كن خضرا
با صدای زنی كه می‌گفت 
"صدای تو خوب است"
*
صدای تو خوب است 
بيرون كن از گلوی دريده‌ات        فرياد کن
آوار كن نگاه خسته‌ات را بر گله‌های رونده در كوچه‌های شهر 
*
صدای تو خوب است خضرا
فرياد آن زنی است كه می‌گفت 
"بر سه‌شنبه برف می‌بارد"
*
برف سنگين روی سه‌شنبه‌های شهر 
دو چشم وامانده از منظره‌ی واپسين 
صدايم كن خضرا

(۲)
[با شكل وارونه‌ي اتاق] 
چه زود آمده‌ای                        چه دير 
با چشم‌هايت جوان و نگاهت سالخورده
با شكل وارونه‌ی اتاق به پيشواز می‌آيم 
*
داوودیی‌های حياط وارونه گل داده‌اند 
و كلاغ با صدای بلبل می‌خواند به تحرير 
از موج‌های رنگی و جوان خبری نيست 
*
پشت ميزی اريب در كرانه‌ی اين صبح 
آن مرشدی شدم كه واژه‌هاش معنای برعكس می‌دهند 
با عشق در حوالی ترديد و از روی صندلی بيا برويم تا  نيامدن‌های گاه به گاه و ترنمی روزانه از درگاه فصل 
*
فصل كبوتر است             بيا 
نسيم در زاگرس غوغا می‌كند 
آفتاب از هشت جهت می‌ريزد روی زمين 
از دير          از دورهای جوانی           بيا 
و ما عبارت از نسيم‌های جوانيم در كاكل روزگار
از حوالی زاگرس اريب می‌آييم قطع می‌كنيم سرما و دود را
پای دماوند 
*
می‌خوانيم درهم        چه زود
چه دير می‌رسيم.

(۳)
[با ضربه‌های دف] 
در اين گوشه‌ها 
به نفرين زمين بند شده‌ام
زمان
می‌گذرد از من 
و چشم‌هات بالای هيكلی رقصنده
بيدارم می‌كند 
*
پيچيده در سرنا و با ضربه‌های دف
از من عبور می‌كنی.

(۴)
[در ساعت پنج صبح]
{برای عمید صادقی‌نسب و صدایش که جاودانه شد…}  
در ساعت پنج صبح
«چرا فرق دارد تاریکی با تاریکی» 
در ساعت پنج صبح 
از دست یک نفس کجا در برود شاعر 
سبیل­‌هایش را کجا پنهان کند 
وقتی صدای دو­رگه­‌اش طنین انداخته در تمام بیمارستان­‌های عالم 
 *
دف می­‌زنند پرنده­‌ها با صدای مردانه­‌ای که نمی­‌پیچد 
می­‌پیچد در چهارراهی نرسیده به گوش­‌ها 
در هیس هیس و غبار
گم می­‌شوند 
در ساعت پنج صبح 
*
درست در ساعت پنج صبح 
با شیخ حسن جوری
چطور می­‌شود عاشق بود
وقتی عقربه کج می­‌ماند 
روی سر 
صدا خاموش می­‌شود در میدان باشتین 
* 
سراغ چنگیز را
از که باید گرفت 
تا دوباره بگوید 
«زنده است هنوز» 
در ساعت پنج صبح.
 
(۵)
[بر سر چوب]  
سرت تکان می­‌خورد در باد
روی سرت بر سر چوب
زور است این که دور و برت هجوم برده به سرت
زور است 
زور است که می­‌زنی بروی آن بالا 
تصویر تکان نمی­‌خورد
باد که می­‌وزد
دود را هم تکان نمی­‌دهد 
تصویر محو می­‌شود
خیابان محو 
دودی غلیظ 
نشسته در عمق با زور
*
در حصار آهنی 
پرنده را فراموش نمی­‌کنی 
روی سرت تکان می­‌خورد در باد
سرت بر سر چوب.
 
(۶)
[گفتم پناه به ابروت]  
حدوث عاطفه در من 
وقت خالی اغيار بود
وقتی كه زيبايی رفته بود زيبايی بچيند تنها سه بار
*
گفتی چرا زمين كج است و هی گل مي­‌زنند به دروازه­‌ی خودی
با شيخ­‌های خليج چكار دارند كه هی فارس مي­‌شود آب­‌هاس مواج اطراف برج­‌العرب
گفتم پناه به ابروت
 *
گفتی كبوترها از آشيانه­‌ها به شيان كوچ می‌كنند 
زمين­‌های هكتاری
رفتار رو به بالای زمين را و لالای آب سرازير مي­‌شوند 
گفتم پناه به ابروت
*
گفتی الواح مستور شسته مي­‌شوند از آب
كتيبه­‌ها را بادی اريب از سر در عمارت­‌ها تراشيده است 
و شعر شايعه­‌ای است نامعقول پيچيده در دست­‌های خالی 
گفتم پناه به ابروت
*
گفتی بارها كج شدند و منزل به ما نمی‌رسد 
بندرهای خالی كشتی‌های غريب را تارانده­‌اند 
و از فراز دكل تنها سراب جزيره است با نقش‌ه­ای مفقود
گفتم پناه به ابروت
 *
گفتی چرا بيگانه‌ايم؟
گفتم بيگانگی بار زمين است بر دوش اطلسی معكوس
وقتی پرنده ممنوع می‌شود
درخت ممنوع
و آدم­‌ها با گل­‌های سيمانی به وعده­‌گاه می‌روند 
گفتی چرا سيمان؟
گفتم پناه به ابروت
 *
گفتی به هسته­‌های ملموس ميوه­‌های ناديدنی دست يافتيم 
حالا كه نان نداريم 
هسته ميل می‌كنيم با نان شيرينی 
گفتم پناه به ابروت
*
گفتی رنگ را پاك می‌كنيم كه زيبايی 
هميشه ناديدنی باشد 
با چهره­‌های بی‌رنگ خيابان را مرور می‌كنيم 
گفتم پناه به ابروت
*
گفتی به قيس می‌گوييم جنون را بر باد سوار كند 
ببرد به شهری در غياب ليلی‌ 
بريزد به پای كبوترانی با بغبغوی بيگانه 
گفتم پناه به ابروت
*
حدوث من وقت خالی زمين 
و انجير ميوه­‌ای بود با برگ­‌های درشت 
ممنوع بود صدای شب از گلوی مرغ سحر 
ناله سر كردم و رفتم تا دم­دمای صدايی منتشر از حنجره­‌های بشقابی 
گفتم پناه به ابروت.

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)